เราทั้งกลุ่มมาถึงคณะแพทยศาสตร์เรียบร้อยแล้ว เสียงผู้คนคุยกันดังเป็นระยะ ๆ เสียงรองเท้ากระทบพื้นปูนและเสียงล้อเก้าอี้คลอไปด้วยกัน ทำให้ตึกคณะแพทย์ดูคึกคักแม้จะเป็นช่วงบ่าย
ฉันกับเพื่อน ๆ เดินเข้าไปตามทางเดินกว้าง ๆ ที่แสงแดดส่องผ่านหน้าต่างสูง ๆ ทำให้บรรยากาศดูโปร่งสบาย แต่หัวใจก็เต้นแรงทุกครั้งที่มือถือสั่น
เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นมา ฉันรีบหยิบขึ้นมาดู…ชื่อที่ปรากฏคือ “พี่แทน”
[พี่แทน] : อยู่ไหนอ่ะ
ฉันกัดปากเล็กน้อย ก่อนพิมพ์ตอบไปแบบปกติที่สุด (แต่ในใจนี่เต้นตุบ ๆ)
[ฉัน] : ตอนนี้อยู่คณะแพทย์
[พี่แทน] : ทำไมอยู่คณะแพทย์?
ฉันกลอกตาในใจ แต่ก็พิมพ์กลับไป
[ฉัน] : อาจารย์นัดมาคุยเรื่องค่ายอาสา
[พี่แทน] : อ้าว เธอก็ไปด้วยหรอ พี่ไม่เห็นรู้
ฉันหัวเราะแห้ง ๆ ก่อนพิมพ์ตอบแบบกวน ๆ
[ฉัน] : ก็ไม่ได้อยากไป แต่ไอหวานมันส่งชื่อไปแล้ว…นุ่นเลยโดนลากมา
มือถือในมือสั่นอีกครั้ง แต่คราวนี้ฉันเกือบหัวเรา
