ทางรักทางฝันของฉันและเธอ

ตอนที่ 6 อดีตของสองเรา 3/3

"ไง เจ็บล่ะสิมึง"อีริคนั่งรอเพื่อนอยู่อีกมุมหนึ่งของร้านเดินมาตบไหล่กรวิช เดิมทีเขาอยากเข้ามาเป็นกาวใจให้เพื่อนทั้งสองแต่คิดอีกทีก็อยากให้ทั้งคู่ตัดสินใจด้วยตัวเองจึงได้แต่นั่งรอเงียบๆเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่

"อืม เจ็บชิบหาย กูไม่คิดว่าการโดนบอกเลิกจะเจ็บขนาดนี้"

"กูถึงไม่อยากมีแฟน เช็ดน้ำตาให้เรียบร้อยคืนนี้กูจะพามึงไปดื่มไม่เมาไม่เลิก"

คืนนั้นทั้งคืนกรวิชดื่มไม่รู้กี่แก้วจนภาพตัด ส่วนอีริคได้เพียงจิบนิดๆหน่อยๆเพราะต้องคอยดูแลเพื่อนรัก

"ไอ้กรเอ๊ย หมดสภาพเลยสิมึง กูก็ไม่รู้จะช่วยมึงยังไง ไปกลับบ้าน"อีริคนั่งบ่นเพื่อนรัก ก่อนหิ้วปีกคนหมดสภาพขึ้นรถกลับบ้าน

ฝ่ายของขวัญเมื่อบอกเลิกกรวิชแล้วก็กลับมานอนร้องไห้คนเดียวที่ห้อง ตอนนี้เธอไม่แน่ใจเลยว่าสิ่งที่ตัดสินใจไปถูกหรือผิด ที่รู้คือตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนหัวใจแตกสลาย ความรู้สึกเจ็บปวดจุกแน่นทรมานเต็มอก

หลังจากวันที่โดนของขวัญบอกเลิกกรวิชทำได้เพียงตามดูเธออยู่ห่างๆโดยไม่ให้เธอรู้ตัว

"ขวัญวันนี้ไปทานข้าวเย็นด้วยกันนะ"ศรัณที่เดินตามของขวัญออกมาจากคณะบอกเธอ

"เอ่อคือว่า วันนี้ขวัญต้องอ่านหนังสือน่ะค่ะ"

"แต่ขวัญปฏิเสธพี่มาหลายรอบแล้วนะ อีกอย่างช่วงนี้ขวัญก็ไม่มีสอบสำคัญอะไร นอกจากว่าตั้งใจหลบหน้าพี่"

"ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ ขวัญแค่เหนื่อย เอ่อ ถ้าอย่างนั้นก็เจอกันหนึ่งทุ่มนะคะ"

"ครับ"ศรัณยิ้มร่าเมื่อได้ยินคำตอบรับของของขวัญ เพราะวันนี้เขาตั้งใจจะเซอร์ไพรส์ขอเธอเป็นแฟน

รอยยิ้มของทั้งคู่ทำให้คนแอบดูอย่างกรวิชถึงกับน้ำตาตกใน แม้จะพยายามบอกตัวเองว่าดีใจกับเธอด้วยที่เจอคนที่เหมาะสมแต่ภายในใจกลับเจ็บปวดทรมานเหลือเกิน

ค่ำวันนั้นกรวิชยังแอบตามทั้งคู่ไปที่ร้านอาหาร เมื่อเห็นภาพที่ศรัณคุกเข่ามอบดอกกุหลาบช่อโตให้ของขวัญน้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลอาบเต็มสองแก้ม อีริคที่ยืนอยู่ข้างๆได้แต่ตบไหล่ปลอบใจเพื่อน

"อย่างน้อยกูก็ดีใจที่มีคนที่ดีที่พร้อมดูแลของขวัญแทนกู ความเจ็บปวดของกูครั้งนี้ก็ถือว่าไม่สูญเปล่า"กรวิชหันไปบอกเพื่อนรัก ภาพคืนวันที่เคยมีความสุข รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของคนรักเก่าผุดขึ้นมาเต็มหัว ต่อจากนี้ไปขอให้ขวัญมีแต่ความสุขนะ

ของขวัญตกใจมากที่อยู่ๆศรัณคุกเข่าต่อหน้าผู้คนมากมายในร้านจึงรีบรับดอกไม้จากมือเขาและบอกให้เขารีบลุกขึ้นก่อนเพราะเธอไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาของใคร

"มันอาจจะเร็วไปหน่อย แต่พี่อยากบอกขวัญว่าพี่ชอบขวัญนะ ขวัญเป็นแฟนกับพี่ได้ไหม"ศรัณไม่อยากรออีกต่อไปเพราะตอนนี้เขาเรียนจบแล้วและกำลังจะไปเรียนต่อจึงไม่อยากปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป

"ขวัญขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่พี่มอบให้นะคะ แต่ขวัญไม่ได้คิดกับพี่แบบคนรัก พี่ศรัณคือพี่ชายที่ดีที่สุดของขวัญ ขวัญรักและเคารพพี่แบบพี่ชายค่ะ"ของขวัญไม่อยากให้ความหวังเขาลมๆแล้งๆจึงต้องบอกเขาตามตรง

หลังจากที่เลิกกับกรวิชของขวัญใช้เวลาคิดทบทวนกับตัวเองอยู่นาน สุดท้ายก็ตัดสินใจได้ว่าถึงแม้จะเลิกกับกรวิชไปแล้วแต่เธอก็ยังรักเขาเหมือนเดิม ที่ตัดสินใจจบความสัมพันธ์กับเขาก็เพราะไม่อยากเสียใจ น้อยใจหรือรู้สึกไม่ดีกับเขาอีก เลิกทั้งๆที่ยังมีเขาอยู่เต็มหัวใจ ให้ต่างคนต่างได้ไปใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองเลือก ให้โอกาสได้เจอคนที่เหมาะสมกับอีกฝ่าย

"ขวัญก็ยังเหมือนเดิมนะ ชัดเจนตรงประเด็นเสมอ"ศรัณยิ้มอ่อน เขาเองก็เตรียมใจมาไว้แล้วเหมือนกันว่าอาจจะโดนเธอปฏิเสธ แม้ช่วงหลังทั้งคู่จะไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้นแต่ของขวัญก็รักษาระยะห่างไว้พอสมควร

"ขวัญขอโทษนะคะที่ต้องพูดตรงๆ ขวัญเชื่อว่าคนดีๆอย่างพี่รัณต้องเจอคนที่ดีกว่าขวัญแน่นอนค่ะ"

"ขอให้เป็นอย่างนั้นนะ มื้อนี้ถือว่ามาเลี้ยงส่งพี่ไปเรียนต่อก็แล้วกันขวัญอยากทานอะไรเพิ่มสั่งได้เลย พี่เลี้ยง จากนี้ไปเราอาจจะไม่ได้เจอกันอีกนานเลย"

"แต่เรายังสามารถเป็นพี่น้องกันได้ใช่มั้ยคะ ขวัญยังสามารถปรึกษาพี่ได้อยู่ใช่มั้ย"

"เด็กโง่ ได้ทุกเมื่อครับ ยังไงเราก็เป็นน้องสาวพี่นี่นา"

หลังจากเคลียร์ใจกันเสร็จเรียบร้อยบรรยากาศในโต๊ะอาหารดูผ่อนคลายขึ้น รอยยิ้มและเสียงหัวเราะกลับมาอีกครั้ง

ตั้งแต่วันที่กรวิชเข้าใจผิดคิดว่าของขวัญรับรักศรัณไปแล้วเขาก็ไม่เคยตามดูของขวัญอีกเลย ตั้งใจทำเรื่องเรียนต่อในสิ่งที่ตัวเองชอบและหายออกไปจากชีวิตเธอเงียบๆ

แม้จะเป็นฝ่ายบอกเลิกเขาเองแต่ของขวัญก็ยังเฝ้ารอให้เขาคนนั้นกลับมาหาเธอทุกวัน แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ไม่เคยมาให้เห็นหน้า วันเกิดก็ไม่มีแม้แต่คำอวยพร เธอได้แต่ถามข่าวเขาผ่านเพื่อนคนอื่น แค่รู้ว่าเขายังสบายดีและมีความสุขกับสิ่งที่เขาเลือกก็ทำให้เธอพลอยมีความสุขไปด้วย

"สุขสันต์วันเกิดนะกร"เจ็ดปีผ่านไปแล้วของขวัญยังอวยพรวันเกิดให้กรวิชในทุกๆปี เธอเปิดรูปเขาในโทรศัพท์ยิ้มและอวยพรวันเกิดให้เขา ขอพรให้เขารักษาตัวเองให้ดี อย่าให้เกิดอันตรายใดๆระหว่างปฏิบัติงาน

ตอนนี้ของขวัญเรียนจบแพทย์เฉพาะทางแล้วและอยู่ในช่วงที่กำลังตัดสินใจว่าจะไปทำงานที่ไหนดี

ส่วนกรวิชแม้ในวันเกิดตัวเองเขาก็ยังทำงานแบบไม่พัก ตั้งแต่เรียนจบมาเขามาทำงานเป็นนักวิชาการป่าไม้ที่อุทยานตามความฝันของตัวเอง ด้วยความที่ครอบครัวเป็นครอบครัวนักธุรกิจเมื่อย้ายมาอยู่ที่นี่เขาจึงมองเห็นลู่ทางทำมาหากินอื่นๆ เห็นว่าที่นี่บรรยากาศดี สถานที่ท่องเที่ยวเยอะจึงตัดสินใจลงทุนทำโรงแรมและรีสอร์ตด้วย ความสามารถของเขาทำให้โรงแรมเป็นที่รู้จักของนักท่องเที่ยวในเวลาเพียงไม่นาน อาชีพหน้าที่การงานไปได้ด้วยดีในทุกด้าน มีเพียงเรื่องหัวใจที่ยังไม่มีใครมาเติมเต็มและแทนที่เธอคนนั้นที่อยู่ในใจเขาตลอดมาได้ ตั้งแต่จากกันวันนั้นเขาไม่เคยถามข่าวแฟนเก่าเลยเพราะกลัวว่าตัวเองจะรับไม่ได้ถ้ารู้ว่าเธอกำลังมีความสุขกับผู้ชายคนอื่นๆ แม้จะพอได้ข่าวจากเพื่อนคนอื่นว่าสุดท้ายเธอน่าจะไม่ได้ตกลงคบหาดูใจกับศรัณแต่นั่นก็เป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้นเพราะตั้งแต่เรียนจบแยกย้ายกันก็ไม่ค่อยมีใครได้พูดคุยกันสักเท่าไหร่

ปัจจุบัน

เธอมาที่นี่ทำไมกันนะ กรวิชยืนกอดอกมองของขวัญอย่างไม่เข้าใจในตัวเธอว่ามาที่นี่ทำไม เขายืนพิงต้นไม้กอดอกนิ่งมองเธออยู่อย่างนั้นจนเห็นเธอลุกขึ้นเดินกลับห้องจึงหลบหลังต้นไม้เพื่อไม่ให้เธอเห็น

ของขวัญหยุดมองไปทางบ้านพักของกรวิชก่อนจะถอนหายใจยาวและบ่นพึมพำเบาๆ

"นายทำอะไรอยู่นะ นายจะ...."อยู่ๆเธอก็หยุดพูดและเดินกลับห้องพักทำเอาคนที่หลบหลังต้นไม้คาใจว่าเธอจะพูดอะไรกันแน่