ด้านใน
เพียะ!
เพียะ!
เพียะ!
สามครั้งเน้นๆ โดยมีลูกน้องกล้ามปูล็อกแขนน้ำผึ้งเอาไว้แน่น แม้ในใจของเธอตอนนี้อยากจะพูดไปสวนแทบบ้าแต่เขยื้อนขยับไม่ได้เลยสักนิดเดียว อีกทั้งเลือดกลบปากใบหน้าเริ่มฟกช้ำเพราะสนับมือที่กระทบกระทั่ง
หมับ!
ครั้งที่สี่มะปรางเงื้อมสุดแขนแต่ถูกโลกันตร์คว้ามือเอาไว้มั่น
"พี่โลกันตร์มาห้ามทำไมหรือยังอาลัยอาวรณ์มัน!!" เสียงแหลมหันไปตวาดสายตาดุดัน "ปล่อยมะปรางเดี๋ยวนี้นะ"
"เปลี่ยนข้างบ้างสิเธอตบอยู่ข้างเดียวเลือดจะไหลไม่สม่ำเสมอกันนะ"
"อือ ก็จริงของพี่"
ปากสีแดงยิ้มเย้ยอย่างชอบใจชอบมองตัวเล็กที่ทรุดตัวลงเพราะยืนแทบไม่ไหว
เพียะ!
ครั้งนี้เธอเปลี่ยนไปตบอีกฝั่งผมยาวที่มัดรวบตึงหลุดลุ่ยลงมา
"มึงจำใส่หัวเอาไว้อย่ามาปากดีกับกู" ทันทีมะปรางก็พูดด้วยความสะใจเธอหมุนข้อแขนที่ระบมเพราะออกแรงมากเกินไป "อีกะหรี่!!"
เพียะ!
"พอ" หลังจากฟาดสุดแรงอีกครั้งโลกันตร์ก็กระชากแขนของม
