บนดาดฟ้า ตึกมาเฟีย
ตุบ!
ผัวะ!
ขณะที่พายุกับโลกันตร์กำลังต่อสู้กันด้วยหมัดมะปรางก็ตามขึ้นมาทีหลัง เธอยืนจ้องมองทั้งคู่ที่ใบหน้าอาบไปด้วยเลือด
"มึง!!" โลกันตร์เสียงแข็งยืนหยัดแต่เริ่มอ่อนแรง
"ไม่ไหวก็ยอมแพ้ซะสิ ถ้ามึงฆ่าตัวตายตรงนี้กูจะไม่บอกใครหรอกนะสัญญาเลย ฮ่าๆ"
"เอาไว้มึงตายก่อนก็แล้วกันเพราะนรกคงเรียกหาคนเลวอย่างมึงอยู่ทุกวัน เหอะ"
"ปากดีนักไอ้สัส!!"
ผัวะ!
ตุบ!
ร่างแกร่งต่างเทกระจาดลงพื้นปูนเสียงดัง ต่างฝ่ายต่างเริ่มเจ็บสาหัสแทบจะประคองตัวเองลุกไม่ไหว บรรยากาศตอนนี้คล้ายฝนจะตก ฟ้าร้องอึมครึมบรรยากาศเก่าๆ หวนกลับมา ฝนเม็ดเล็กเริ่มโปรยปรายเลือดไหลเป็นเส้นสาย
เคว้ง!
"ฆ่ามันเลยพี่พายุ" มะปรางสิ้นสุดความอดทน โยนมีดปลายแหลมให้ "จบเรื่องนี้สักทีเถอะ!!"
การต่อสู้ยาวนานทำให้เริ่มหมดแรงอ่อนล้า พายุคลืบคลานหยิบอาวุธที่มะปรางโยนให้แล้วตรงดิ่งเข้ามา ขณะเดียวกันปืนก็จ่อหัวพวกสนับสนุนทุกค
