" ฉันมีเรื่องอยากจะขอคุณ"
" ว่ามาสิ "
" คุณรับปากมาก่อนว่าจะให้ฉัน "
" ได้ ผมรับปาก "
แม้จะรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ แต่ก็ไม่อยากทำให้เธอผิดหวัง ไม่ว่าเธออยากได้อะไรเขาก็จะหามาให้
" พรุ่งนี้กลับไปแล้ว เราไปหย่ากันเถอะ"
อัครพลใจกระตุกวูบ เขาไม่คิดว่ามาณวิกาจะขอเขาเรื่องนี้ เขายังนั่งนิ่งอยู่กับที่ แม้ว่ามาณวิกาจะเดินเข้าไปในห้องนอนตั้งนานแล้ว
อัครพลตามเข้าไปในห้องนอน สอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มโอบกอดมาณวิกาเอาไว้ กระซิบบอกที่ข้างหู น้ำเสียงสั่นเครือ
"ไม่หย่าได้ไหม"
" คุณรับปากฉันแล้ว "
" ผมขอโทษ ผมไม่คิดว่าคุณจะขอเรื่องนี้'
" ฉันไม่ต้องการอะไร นอกจากเรื่องนี้เรื่องเดียว"
ได้ยินแบบนั้นใจของอัครพลก็บีบรัดอย่างแรง สองแขนกอดกระชับมาณวิกาจนแน่น
น้ำตาเอ่อล้นในตาทั้ง2ข้าง
" ในเมื่อคุณเองก็ไม่ได้รักฉัน ก็แค่ปล่อยฉันไป ฉันคืนอิสระให้กับคุณ"
" ใครบอกคุณ ว่าผมไม่รักคุณ หลายวันมานี้ ผมทบทวนตัวเอง ถ
