หลังจากที่จับไข้ขึ้นมาเพราะหักโหมกับเรื่องบนเตียงมากไปสองวันผ่านไปซูเยว่ก็อาการดีขึ้นมาก จนออกมานั่งเล่นและพบเจอกับองครักษ์ทั้งสามได้
“กระหม่อมดีใจที่พระองค์หายดีแล้ว” จินหยางเอ่ยขึ้นพร้อมกับคำนับผู้เป็นนาย เพราะฐานะและตัวตนซูเยว่นั้นมิสามารถปิดบังได้ เหตุจากที่ไป่จวินบุกเข้าห้องครานั้น เขาคงรู้อยู่แล้วว่านางเป็นใคร เรื่องนี้ซูเยว่ได้เล่าบอกคนของตนจนหมดแล้ว รวมถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับนางด้วย เพราะไป่จวินมิยอมแยกห้องเลยแม้แต่คืนเดียว ยามนี้นางจึงกลายเป็นสตรีสองสามีที่หากมีคนรู้คงถูกครหาและอาจจะต้องโทษด้วยเป็นแน่
“ขอบใจพวกเจ้าทุกคน ข้าเองก็ดีใจที่พวกเจ้าทุกคนปลอดภัย ยามนั้นข้าหนีออกมาผู้เดียว ขอโทษด้วย” ซูเยว่เอ่ยอย่างคนรู้สึกผิด ทำเอาผู้ติดตามทั้งห้าถึงกับอดที่จะยิ้มเอ็นดูมิได้ เพราะนางมิจำเป็นต้องเอ่ยเช่นนี้เลย
“ดีแล้วเพคะที่พระองค์ทรงทำเช่นนี้ อ๋องหรานจวิ้นนั้นร้ายกาจนัก คิดจะใช้พร
