สายของวันที่ซูเยว่ตื่นขึ้นมา เปลือกตาเรียวเปิดขึ้นทันที เพราะจดจำเรื่องราวเมื่อคืนได้เป็นอย่างดี นางมองไปรอบห้องก็พบเพียงความว่างเปล่า และคราบเลือดบนที่นอน ซึ่งมันทำให้ใจดวงน้อยหดหู่ในการกระทำตนเองมิได้
“นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ยะ มีอะไรกันกับคนแปลกหน้างั้นเหรอ ไม่ใช่เที่ยวผับบาร์นะซีซี จะได้มี one night stand กับคนที่ไม่รู้จักได้ นี่มันยุคโบราณ แล้วแกก็มีสามีแล้วด้วย แหง๊! ตายแน่เลยต้องรีบหายากิน ถ้าท้องขึ้นมาล่ะยุ่งแน่ พ่อของลูกเป็นใครก็ไม่รู้ ตายๆ”
เสียงก่นด่าตำหนิตัวเองดังขึ้น ก่อนที่ประตูจะเปิดออกพร้อมกับร่างของนางกำนัลทั้งสอง ซูเยว่รีบส่งยิ้มให้คนของตนทันที ก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงอ่อย
“เจ้าสองคนช่วยเอาผ้าปูไปเผาทีนะข้าทำมันสกปรก”
“เอ๋! เกิดอะไรขึ้นเพคะ” หลินหยาถามขึ้นด้วยความสงสัย มิต่างจากเสี่ยวชิงที่ยืนขมวดคิ้มมอง ซูเยว่จึงได้เปิดผ้าห่มออก ก่อนจะปรากฏรอยเปื้อนเป็นวงหลายแห่ง
“พระชายาพึ
