ตอนที่ 2 ถูกล็อกเป้า
1729 คำ
วินทร์นิ่งไปสักครู่เพราะการขึ้นไปดูแลลูกค้าชั้นบนทิปคืนนึงได้เป็นแสน วินทร์ยอมรับว่าช่วงนี้เขาต้องการเก็บเงินเพื่อใช้ในการรักษาแม่ของเขาและเป็นช่วงที่น้องชายฝาแฝดไม่สามารถทำงานได้และต่อไปก็จะไม่สามารถกลับมาทำงานโฮสต์ได้แน่นอน
“ได้ครับแต่ไม่มีเรื่องอย่างว่านะครับ”
แพนด้าถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งเมื่อ
วินทร์พยักหน้าเอ่ยตกลงอย่างง่ายดาย แต่ต่อให้หนุ่มโฮสต์คนนี้ไม่รับข้อเสนอเธอก็คงต้องใช้ 108 วิธีบังคับไปจนได้นั่นแหละ เพราะ ใครจะกล้าขัดใจลูกค้าผู้มีอำนาจเกินเจ้าของร้านคนนั้นได้ จึงทำได้แค่วิธีมาหว่านล้อมใดๆ ก็ตาม
จากประสบการณ์ที่ทำร้านแบบนี้มาเกือบ10ปี เธอรู้ดีว่ากลิ่นเงินนั้นมันหอมหวานมากแค่ไหน ต่อให้จะเป็นชายแท้แต่เมื่อเงินถึงในไม่ช้าก็ไม่สามารถปฏิเสธได้และต่อไปก็จะรับงานได้ทุกเพศแถมทุกวัยโดยปริยายนั่นเอง เงินสามารถสยบได้ทุกราย
“ผมต้องทำอะไร”
“ไม่ต้องออดอ้อนขอดริ้งค์แค่ชงเหล้า ประวิงเวลาไว้ให้นานที่สุดให้ลูกค้าเปิดบิลมาเยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้ ลูกค้าดีลโฮสต์ไว้ชั่วโมงละหนึ่งแสนบาท เวย์จะได้รับ 100% คุ้มจะตาย”
เมื่อพูดถึงเรื่องเงินขึ้นมาอีก วินทร์ก็ฉุกคิดถึงเรื่องแม่ที่กำลังนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลขึ้นมาได้ ที่มาทำงานที่นี่ก็เพราะเรื่องเงินนั่นแหละ ตอนนี้เขามีทางเลือกอะไรไม่ได้เลย
การรักษาไตวายระยะสุดท้ายของแม่จำเป็นต้องผ่าตัดเปลี่ยนไตหรือจะเรียกว่าปลูกถ่ายไตเท่านั้น ซึ่งแนวทางการรักษาจากที่ปรึกษาแพทย์ก็เป็นทางเดียวที่สามารถจะช่วยแม่ของพวกเขาได้ วินทร์และเวย์ทำการตรวจการเข้ากันของเซลล์พบว่า เวย์มีเปอร์เซ็นต์ความเข้ากันได้ดีกว่าแม้ว่าพวกเขาจะเป็นฝาแฝดกัน เวย์ขอร้องให้เขาเป็นคนรับหน้าที่นี้เองเพราะเวย์คิดว่าเขาไม่เคยทำหน้าที่ลูกที่ดีเลย คอยแต่นำความเดือนร้อนมาให้แม่และพี่ชาย รวมถึงเขาสร้างเรื่องสร้างศัตรูไว้มากมายไม่รู้ว่าจะโดนเล่นงานเมื่อไหร่ สู้ให้เขาได้ทำหน้าที่เป็นคนบริจาคให้แม่ จะได้มีวินทร์คอยดูแลแม่ต่อไป เวย์จึงต้องหยุดทำงานโฮสต์งดดื่มและเตรียมพร้อมร่างกาย ตอนนี้ก็ใกล้จะครบ 3 เดือนแล้วที่เวย์ถอยจากงานโฮสต์ ดังนั้นจึงเป็นวินทร์เช่นกันที่มาทำงานโฮสต์แทนเวย์ใกล้จะ 3 เดือนเช่นกัน
ตอนนี้ก็ทำได้แค่หาวิธีเอาตัวรอดให้พ้นคืนนี้ตามที่รุ่นพี่แนะนำมาเท่านั้น
“ตกลงครับ แต่เรื่องเงิน...”
“เออน่ะ พี่รู้แล้วเดี๋ยวโอนให้เลยหลังเลิกงาน ตอนนี้ไปเตรียมตัวเซตหน้าผม อย่าให้ลูกค้ารอนาน”
“ครับ”
ในลึกๆ เจ๊แพนด้าก็เป็นห่วงเวย์ เน้นย้ำหากจวนตัวให้ขอร้องและทำเพียงแค่ออรัลเท่านั้น เอาตัวรอดให้ได้ก่อน เวย์ได้ฟังก็ได้กลืนน้ำลายฝืนๆ ในใจของวินทร์เพียงแค่ได้ยินก็สยองแล้ว ไม่มีทางเด็ดขาด
“มาแล้วค่ะ...” เสียงเจ๊แพนด้าทักทายลูกค้าวีวีไอพี
“สวัสดีครับ” ชายหนุ่มร่างสูงเพรียวบางเดินเข้ามาในห้องวีวีไอพีก็พบร่างสูงที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาหรูที่ตั้งอยู่กลางห้องด้วยท่าทางนิ่งสงบ ชายหนุ่มมองเขาราวกับถูกสะกดเอาไว้ด้วยมาดอันเยือกเย็นนั้นพูดไม่ออกจนรุ่นพี่ต้องสะกิดให้เขาแนะนำตัวกับเขา
“สวัสดีครับ ผมชื่อเวย์ครับ”
“ออกไปให้หมด” มาเฟียหนุ่มลั่นคำสั่งทุกคนในห้องให้ออกไป ไม่นานนักภายในห้องก็เหลือแค่เจเดนกับวินทร์เพียงแค่สองคน
วินทร์ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมทำตัวไม่ถูก วินทร์มองเขาอีกครั้งก่อนจะคิดในใจเขาหล่อขนาดนี้ไม่น่าจะต้องเสียเงินซื้อกินในสถานที่อโคจรแบบนี้ หากเป็นเขาคงไปหาควงนางแบบสวยๆ หรือไม่ก็ดาราแถวหน้าดีกว่ามาเสียเงินมากมายกับเรื่องอย่างว่าที่นี่
“ชื่อเวย์เหรอ...”
น้ำเสียงทุ้มแฝงไปด้วยอำนาจสั่งการเอ่ยทลายความเงียบ ความอึดอัดที่เขาสร้างขึ้นจากมาดอันเย็นชาของเขา ทำเอาคนที่คิดว่าเตรียมตัวมาดีแล้วถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเขาเรียกชื่อของเขา
เขาดูเย็นชา น่ากลัว แต่หน้าตาถือว่าหล่อเหลาเอามากๆ
วินทร์ยังคงเก็บอาการสั่นเอาไว้ ทำใจดีสู้เสือเดินเข้าไปนั่งข้างๆ เขาก่อนจะปั้นยิ้มขึ้นมาพูดทักทายพร้อมกับแนะนำตัวกับเขา
“มานั่งนี่” เจเดนตบที่ตักของตัวเองเบาๆ ทดสอบว่าชายหนุ่มจะมีความมืออาชีพอย่างไร แต่เขากลับแปลกใจที่เวย์ยังนั่งข้างๆ อยู่ที่เดิม
“บอกมาให้มานั่งนี่” เจเดนตบไปที่ตักของตัวเองอีกครั้ง
“ฮะ!?” วินทร์ยังคงงงงวยเพราะมันดูแปลกที่ผู้ชายตัวโตแบบเขาจะไปนั่งตักลูกค้าคนนี้ มันดูไม่น่าจะเข้าท่า
“จะบริการฉันไม่ใช่เหรอ มานั่งนี่” เจเดนเน้นย้ำอีกรอบพร้อมกับเน้นเสียงเข้มขึ้น
ก่อนตัดสินใจขึ้นมาในห้องวีวีไอพี วินทร์บอกกับตัวเองแล้วว่าเพื่อให้คืนนี้ผ่านไปด้วยดี เขาจะให้ลูกค้าชายคนนี้แตะต้องตัวได้ เช่น กอดได้ จับมือได้ หอมมือ แล้วจะพยายามชวนดื่มพร้อมกับชงเข้มๆให้ลูกค้าเมาให้เร็วที่สุด แต่ไม่คิดว่าเข้ามาในห้องยังไม่ทันได้ทำอะไรลูกค้าคนนี้ก็ใจร้อนชะมัด
วินทร์ลุกขึ้นแล้วนั่งลงบนตักพร้อมกับการข่มใจไม่ให้แสดงท่าทางเคอะเขิน ร่างสูงเพรียวบางถูกคล้องด้วยวงแขนของลูกค้าหนุ่ม เจเดนกระชับกอดวินทร์ไว้แน่นก่อนจะจับแก้วของตัวเองขึ้นมายื่นให้โฮสต์หนุ่ม
“ดื่มให้หมด”
“อะไรนะครับ”
“ดื่มซะ บอกให้ดื่ม” วินทร์เข้าใจความหมายของเขา วินทร์กระดกเหล้าที่เข้มจัดของลูกค้าหนุ่มจนหมดแก้ว ความขมบาดคอของวินทร์ในทันที และในทันทีวินทร์ถูกเขาผลักให้นอนลงที่โซฟาไม่ทันได้ตั้งตัว
“เท่าไหร่” น้ำเสียงของเจเดนดังขึ้นอีกครั้งเรียกสติของโฮสต์หนุ่มให้กลับมาได้ทันที
“อะไรครับ”
“ค่าตัวมึง คืนนี้มึงคิดเท่าไหร่เอาราคาที่มึงเคยขาย กูจ่ายสามเท่า” เจเดนถามหนุ่มโฮสต์ใต้ร่างของเขาก่อนจะปรายหางตามองแผงอกของวินทร์แล้วยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจกับท่าทีตื่นตระหนกออกจะกลัวเขา
วินทร์กัดปากสะกดความกลัวเอาไว้ นึกรังเกียจความหยาบคาบ คำพูด สายตาของเขาที่มองมายังเขา รังเกียจมือที่คล้องเอวเข้าไปทำให้แขนของเวย์ถูกรวบไปด้วย อีกมือก็บังคับช้อนเข้าที่ก้นของวินทร์และบีบแรงอย่างถือวิสาสะจนวินทร์สะดุ้ง
“ผมไม่ได้ขายตัว...ผมแค่จะมาดูแลคุณเท่านั้น ไม่ได้จะมาให้คุณทำแบบนี้กับผม ถ้าคุณอยากจะได้เรื่องอย่างว่าจริงๆ เดี๋ยวผมตามโฮสต์ที่มีรสนิยมแบบเดียวกับคุณมาให้” วินทร์เตรียมสะบัดตัวจะเดินออกไปจากห้อง เจเดนก็ยอมปล่อยวินทร์จากใต้อาณัติแต่โดยดีแต่เมื่อวินทร์เดินถึงประตูจะผลักออกไปกลับถูกลูกน้องของเจเดนที่อยู่หน้าห้องขวางเอาไว้ก่อนจะผลักร่างของวินทร์กลับเข้าไปในห้องเช่นเดิม มิหนำซ้ำตอนนี้ประตูข้างหน้ายังถูกล็อกเอาไว้จากด้านนอกอีกด้วย
“เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ พวกคุณขังผมแบบนี้ไม่ได้ผมจะไปแจ้งความ”
“เลิกโววายซะที มึงอยากได้เท่าไหร่”
“คุณพูดไม่รู้เรื่องเหรอ ผมไม่ขาย ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย”
“มึงมานี่...” ร่างสูงเพรียวบางถูกเจเดนกระชากลากมาอีกห้องท่ามกลางการดิ้นขัดขืนของวินทร์
“นี่คุณจะทำอะไรผม ปล่อยผมนะ ” วินทร์พยายามผลักไสเจเดนออกจากไปแต่ไว้ซึ่งความหมายเพราะเจเดนตัวโตสูงใหญ่กว่าวินทร์เสียอีก
“ทำมาเป็นเล่นตัว มึงก็มั่วไปทั่วอยู่แล้ว”
“คุณพูดบ้าอะไร ผมไม่เคยขายตัว ”
มาเฟียหนุ่มกัดฟันกรอดทนอาการเสแสร้งของโฮสต์หนุ่มไม่ไหว เจเดนจับโฮสต์หนุ่มพาดขึ้นบ่าก่อนจะพาเดินไปออกอีกประตู วินทร์ดิ้นขัดขืนทั้งเตะทั้งถีบทั้งหมัดทุบหลังแต่ดูเขาไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใดเพราะร่างสูงใหญ่ราว 190 ซม.อีกทั้งร่างกายกำยำมีแผงไปด้วยกล้ามเนื้อ และเป็นวินทร์ที่ไม่สามารถหลุดออกจากการบังคับของเขาได้อยู่ดี เจเดนทุ้มร่างสูงเพรียวบางลงบนเตียงนุ่มจนกระเด้งกลับ และเจเดนทิ้งตัวตามลงมาคร่อมร่างแล้วกระชากเสื้อเชิ้ตสีขาวจนกระดุมหลุดกระเด็น
“ปล่อยผมนะ”
“หนึ่งแสนเป็นไง”
วินทร์ตาลุกวาวเมื่อได้ยินจำนวนเงิน ใบหน้าของผู้เป็นแม่ลอยเข้ามาภายใต้มโนจิตแทบจะทันที ทว่าเขากลับยังมีความคิดสยองที่จะต้องมีสัมพันธ์กลับเพศเดียวกัน
“ผมไม่...”
“สามแสนพอไหม...”
โฮสต์หนุ่มชะงักกับจำนวนเงินที่ลูกค้าหนุ่มเสนอมาให้แก่เขา มันมากเพียงพอสำหรับการใช้ในการรักษารวมถึงการเก็บเป็นทุนสำหรับใช้จ่ายในช่วงที่แม่และน้องชายของเขาพักฟื้น
วินทร์ทะเลาะกับตัวเองในใจขณะที่ลูกค้าหนุ่มเผยยิ้มออกมาดูเหมือนว่าโฮสต์หนุ่มคนนี้จะสามารถซื้อได้ด้วยเงินอย่างที่เขาคาดเอาไว้
“ว่าไง กูให้มึงคิดอีกที”
- ผู้เขียน
