ตอนที่ 3 ต้องรอด
1578 คำ
“ผมขอห้าแสนได้ไหมครับ”
“มึงนี่มันชักจะอัปค่าตัวมากเกินไปนะ” เจเดนแค่นหัวเราะออกมาอย่างดูถูก วินทร์รู้ได้ถึงความดูถูกเหยียดหยามตัวเขาแต่วินทร์จะต้องทำยังไงก็ได้ให้ลูกค้าหนุ่มคนนี้ถอดใจในราคาที่สูงลิบลิ่ว
“ไม่สู้ราคาก็ปล่อยผมไปครับ ปล่อยผม” วินทร์ตะโกนออกไปพร้อมกับผลักตัวเองออกจากใต้ร่างของ
เจเดน
“ได้...กูจัดให้” ร่างสูงหยิบโทรศัพท์ออกมาก่อนจะกดโอนเงินเข้าบัญชีของเวย์ทันที (วินทร์สวมรอยแทนเวย์ ดังนั้นจึงบัญชีของเวย์ โทรศัพท์ของเวย์) ปกติแล้วหากมีงานแบบนี้มาทางคลับอนุญาตให้พนักงานให้บัญชีส่วนตัวกับลูกค้าได้เพื่อโอนทิปส่วนที่โฮสต์จะได้รับเต็มๆ จากลูกค้า หากลูกค้าประทับใจ
ไม่นานนักเสียงแจ้งเตือนในโทรศัพท์ดังขึ้น วินทร์มองไปที่โทรศัพท์ของลูกค้าหนุ่มก่อนจะเห็นสลิปชื่อบัญชีของเวย์ขึ้น เขาจ่ายห้าแสนจริงๆ ด้วย
“เชี่ย ตายห่าละ” เวย์เอ่ยออกมาอย่างตกใจกับการกระทำของลูกค้าหนุ่ม
“เอาละ คืนนี้มึงเป็นของกูแล้ว”
วินทร์มองลูกค้าหนุ่มด้วยความกลัวขึ้นมาจับใจ วินทร์เกิดความสงสัยงุนงงขึ้นมาว่าเหตุใดลูกค้าหนุ่มคนนี้จึงทุ่มเงินจำนวนมากเพื่อครอบครองร่างกายของเวย์มากขนาดนี้ นี่น้องชายฝาแฝดของเขาไปทำอะไรไว้นี่ “ไอ้เวย์มึงไปทำเชี่ยๆ อะไรไว้วะ” วินทร์ได้แต่คิดในใจ
ยังไม่ทันที่วินทร์จะตั้งตัว วินทร์กลับถูกคนร่างสูงกว่าบดริมฝีปากด้วยริมฝีปากหนา ความเปียกแฉะของน้ำลายผสมปนเป มือหนาบังคับกดท้ายทอยของวินทร์ ลูกค้าหนุ่มบังคับสอดลิ้นร้อนเข้าสู่โพรงปากก่อนที่ตวัดเกี่ยวก่อนลิ้นของวินทร์และก่อนจะขบริมฝีปากของวินทร์อย่างแรงจนวินทร์รู้สึกเจ็บแปลบและได้กลิ่นเลือดที่ริมฝีปากของตัวเอง
“อื้อ” เสียงลูกค้าหนุ่มเปร่งเสียงออกมาเบาๆอย่างพึงพอใจก่อนจะผละออก
“ขอร้องล่ะ อย่าเพิ่ง” วินทร์เอ่ยขอร้องเขาเพื่อให้ตัวเองลดความกลัวลง
“คิดว่ากูเสียเงินห้าแสนให้คนอย่างมึงเพื่อมาฟังมึงขอร้องเหรอ ”
วินทร์สะอึกพูดไม่ออกเพราะการขอร้องของวินทร์ไม่เป็นผลแต่อย่างใด วินทร์คิดว่าตัวเองคงไม่มีทางรอดจากลูกค้าหนุ่มคนนี้เป็นแน่ จะหาทางรับมืออย่างไรดี แม้วินทร์จะรู้อยู่แก่ใจว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรอดไปได้
แกรก! ขณะที่กำลังตกใจอยู่นั้นเขาเสียงบางอย่างดังขึ้นข้างหู ทำให้วินทร์ยิ่งตกใจจนตัวสั่นเข้าไปอีกเนื่องจากมองพบว่าเป็นกระบอกปืนเงาวับกำลังจ่ออยู่ที่หัวของวินทร์
“กูไม่ได้มีความอดทนมากขนาดนั้นนะ” เจเดนอยากจะยิงระเบิดหัวไอ้ชั่วนี่มากแต่เพราะความจำเป็นบางอย่างทำให้เขาต้องระงับความโกธรลงให้ได้
“อย่าทำอะไรผมเลย โอ๊ย!..” เสียงทุ้มของวินทร์เอ่ยออกมาสั่นๆ ด้วยความกลัว ผิวขาวๆ เริ่มแดงเสมอกันเจ็บร้าวเพราะเขาบีบคางของวินทร์แน่นแทบจะให้แหลกคามือตอนนี้
“ทำไมกูจะทำไม่ได้! ชีวิตมึงมีค่าเท่าไหร่ แค่ห้าแสนไม่ใช่หรือ” เจเดนก้มลงกระซิบข้างหูของวินทร์ด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าความโกรธจัดทำเขาเกือบจะควบคุมสติไม่อยู่
“ไอ้คนสารเลว...” วินทร์เปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบากเพราะอีกคนบีบคางเอาไว้
“จะตายยังมาปากเก่ง” เจเดนเค้นเสียงอย่างดกธรแค้น
ปืนที่จ่อหัวของวินทร์อยู่ทำให้เขาไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืน เจเดนปล่อยมือจากคางมนได้รูปแล้วดึงวินทร์ขึ้นมานั่งบนเตียง ปืนยังจ่อหัวของวินทร์ มือหนาขยุ้มผมนุ่มของวินทร์ไม่ลดแรงลง
“ผมยอมแล้ว อย่าทำอะไรผม”
“มึงไม่มีสิทธิ์จะสั่งกู”
“ผมต้องทำอะไรบ้างครับ”
“มึงไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งโง่วะ”
“ผมไม่รู้”
ลูกค้าหนุ่มมองหน้าวินทร์ด้วยสีหน้าเป็นคำถาม เขาพลางมองดุมาที่วินทร์ด้วยสายตาเกลียดชัง เจเดนถอยลงจากเตียงลงมายืนที่ปลายเตียงและใช้ปืนเรียก
วินทร์ให้คลานตามมา
“อมให้กู” เจเดนพูดออกมาอย่างเรียบเฉย
“ไม่มีทาง” วินทร์ปฏิเสธทันทีอย่างตรงไปตรงมา
“หรือมึงจะตายตอนนี้”
“…” ไม่มีเสียงตอบกลับจากวินทร์ เพราะตอนนี้ปลายกระบอกปืนชี้เป้ามาที่หัวของวินทร์
“มึงคุกเข่า”
วินทร์คลานลงจากปลายเตียง สองมือปลดกระดุมเสื้อของลูกค้าหนุ่ม ถอดเข็มขัดของเจเดนออกและปลดตะขอกางเกงตัวแพงรูดซิปลงและดึงอันเดอร์แวร์ลงทั้งหมด เป็นครั้งแรกที่วินทร์ได้เห็นร่างกายของบุรุษเพศชายคนอื่นด้วยตาของตัวเองชัดๆ ร่างกำยำสมชายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามและไรขนน้อยๆที่ขึ้นตามแผงอก
วินทร์ยังคงนั่งด้วยท่าคุกเข่าต่อหน้าเขา มือของวินทร์เริ่มลูบไล้ไปทั่วบริเวย์ณแผงอกเรื่อยมาจนมาหยุดที่หน้าท้องก่อนจะชะงักไปครู่หนึ่ง มังกรที่หลับใหลเมื่อครู่เริ่มผงาดชูชันขึ้นมา วินทร์หายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะกลั้นใจกำแก่นความเป็นชาย จับรูดไปมาอย่างเบามือแต่มีจังหวะ ด้วยสัญชาตญาณเมื่อเนื้อด้านนอกเปิดหัวมังกรสีแดงฉ่ำโผล่ออกมาสู่โลกภายนอก วินทร์ชักรูดขึ้นลงเป็นจังหวะ ก่อนจะก้มลงใช้ริมฝีปากครอบเข้าแก่นร้อนนั้น
“อ้า...” เจเดนเปล่งเสียงครางกระเส่าออกมาเบาๆ เมื่อริมฝีปากอุ่นครอบลงบนเอ็นร้อนของเขาด้วยท่วงท่าที่เชื่องช้า
วินทร์จับแก่นกายเพศของลูกค้าหนุ่มตรงหน้ารูดขึ้นลงด้วยปากที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำชายและน้ำสีใสแห่งความต้องการ วินทร์สกัดความอายเพราะความกลัวมีมากกว่าเขาเริ่มใช้ปากอย่างคล่องแคล่ว เสียงน้ำกระฉอกบนแท่งเอ็นที่ถูกเสียดสีด้วยกระพุ้งแก้มและแก่นกายถูกกลืนลึกเข้าอุ้งปาก เสียงร้องครางไม่เป็นศัพท์ของลูกค้าหนุ่มผู้ถูกปรนนิบัติอย่างต่อเนื่องจากโฮสต์หนุ่ม
“อ้า...ปากมึงนี่มันนุ่มจริง อืมมมม เสียว...ชิบหาย” เจเดนปลดปล่อยห้วงอารมณ์ วาบหวาม ปล่อยวางมาดชายผู้เยือกเย็นลงเพราะปากนุ่มที่กำลังครอบอยู่บนความเป็นชายของเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้
ห้วงสติที่ถูกความเสียวซ่านครอบงำแต่ไม่ช้าความโกธรแค้นก็ผุดเข้ามาในหัวของลูกค้าหนุ่มอีกครั้ง เขามองหน้าขาวเนียนของโฮสต์หนุ่มที่กำลังแดงก่ำเพราะกำลังตั้งใจปรนนิบัติความใคร่อยู่ตรงหน้า ความเกลียดชังสุมอยู่ในอกเริ่มประทุอย่างช้าๆ ลูกค้าหนุ่มกระแทกเอวเข้าโพรงปากโอสต์หนุ่มจนเขาหายใจไม่ทัน มือตีเข้าที่หน้าขาของลูกค้าหนุ่มแต่ไม่มีทีท่าว่าลูกค้าหนุ่มจะยอมปล่อยท้ายทอยออกไป ตอนนี้วินทร์ทั้งถูกเอวสอบกระแทกเข้าโพรงปาก
“เสียว...ฉิบหาย อาส์”
เมื่อภาพที่เห็นน้องสาวของเขาร้องไห้ทำร้ายตัวเองทั้งที่ตั้งท้องลูกแฝดอย่างน่าสงสาร น้องสาวที่น่าสงสารของเขา หลังจากเจเดนเค้นถามเอาความจริง น้องสาวเล่าว่าถูกไอ้คนเลวปอกลอกเสียทั้งเงินทั้งตัวจนกระทั่งตั้งท้องแล้วไม่รับผิดชอบ ยิ่งไปกว่านั้นมันยังกล้าบอกให้น้องสาวของเขาทำแท้ง ความโกธรแค้นยิ่งปะทุขึ้นทว่าความเกลียดชังที่มีนั้นกลับไม่ผลต่อการปรนเปรอจากวินทร์เพราะร่างกายของเขามันตอบสนอง...ไม่นานนักเขาก็หลั่งน้ำสีขาวขึ้นออกมา
“อ๊ะ อาส์”
โฮสต์หนุ่มที่ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร จะคายหรือกลืน สติบอกว่า “เขาต้องมีชีวิตรอด” วินทร์เลือกกลืนสิ่งนั้นเข้าไปราวกับว่ามันเป็นของกินที่รสชาติพิศวงกลิ่นคาวคละคลุ้งทำเธอเกือบจะอ้วกออกมา
“ผมต้องทำอะไรอีกคะ” วินทร์เงยหน้าขึ้นมาถามด้วยเสียงสั่น หวาดกลัว
เจเดนขบกรามแน่น แม้การปรนเปรอเมื่อครู่จะสร้างความประทับใจเขาได้แต่มันก็ไม่ได้ช่วยดับความแค้นในใจของเขาได้เลยสักนิด
“ของจริงกำลังจะเริ่ม หันหลังไป”
พูดจบลูกค้าหนุ่มกำลังก้าวขึ้นเตียงแต่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาเสียก่อน เจเดนรับโทรศัพท์แล้วรีบแต่งตัวออกไปทันที ปล่อยให้โฮสต์หนุ่มที่นั่งงุนงงกับ
สิ่งเมื่อครู่นี้ ก่อนหน้านี้เขาบังคับแทบตายแต่อยู่ ๆ ก็รีบออกไปทันที
“กูฝากไว้ก่อนเพราะมึงยังตายตอนนี้ไม่ได้ มันยังไม่สาสม”
“มันเรื่องอะไร”
“เพราะมึงมันทำชั่วไว้มากจนไม่รู้ว่าโจทย์มีใครบ้าง” เจเดนพูดแล้วก้เดินออกจากห้องไป
วินทร์เกลียดคำพูดของเขาที่ดูถูก รังเกียจที่เขาข่มเหง และขยะแขยงตัวเองที่ต้องทำแบบนั้นเพราะขัดขืนไม่ได้แต่เขาจะตายตอนนี้ไม่ได้จริงๆ
“ชาตินี้ขออย่าให้ได้พบได้เจอกันอีกเลย...”
- ผู้เขียน
