(เซริน)
ติ๊ง!
เสียงสัญญาณดังขึ้นจากนั้นประตูลิฟต์เปิดอ้าออก ร่างเล็กเดินออกมาด้วยความเร่งรีบ ดวงตากลมภายใต้แว่นสายตากวาดมองไปรอบ ๆ จนกระทั่งสบสายตาเข้ากลับผู้ชายที่มองมาทางฉันพอดี ข้างกายเป็นผู้หญิงอีกคนที่แสดงออกทางสีหน้าไม่ค่อยดีนัก
“มาทำอะไรกันที่นี่” ฉันเปิดปากถามทั้ง 2 คนทันทีที่เดินเข้ามาหยุดยืนลงตรงหน้า
“เอ่อ...” มิวะกำสายกระเป๋าแน่นเหมือนมีเรื่องพูดแต่ไม่สามารถพูดได้ ในขณะที่เก็นมองหน้าฉันด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ขอคุยกับมิวะก่อน ส่วนเก็นรอแป๊บหนึ่ง” พูดจบมือเล็กคว้าแขนมิวะแล้วพาเดินออกไปอีกมุมของพื้นที่ห้องโถงส่วนกลางภายในคอนโด
“อือ” เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจ ส่วนมิวะถูกฉันลากตัวปลิวออกมายืนห่างในจุดที่ไม่มีคน แต่ยังอยู่ในระยะสายตาที่เก็นจะมองเห็นได้
“เขามาได้ยังไง” ฉันเปิดปากถามเข้าเรื่องอย่างไม่ปล่อยให้เสียเวลา
“คุณเก็นเจอมิวะที่ร้านอาหารวันที่เรานัดกันค่ะ”
“....” วันเดียวกั
