“มีอะไรเหรอคะ”
เสียงหวานถามขึ้นเมื่อเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าเจ้านายตัวเอง ฉันจะขอบคุณเขาด้วยดีมั้ยที่ไม่ปิดลิฟต์ไม่ต้องลำบากเดินขึ้นมาเอง แต่ก็ยังสงสัยเรื่องความใจดีที่เกิดขึ้น ไม่มีส่งคนไปแอบฟังหรือแอบติดตาม เพราะในความจริงคนที่สงสัยฉันอยู่ตลอดเวลาก็ควรจะทำอะไรแบบนั้น
“อำลาแฟนเรียบร้อยแล้วเหรอ” ใช้คำว่า ‘อำลา’ เหมือนฉันจะตายในวันพรุ่งนี้เลย
“เรียบร้อยค่ะ” ฉันไม่ปฏิเสธคำเรียกระหว่างตัวเองกับเก็นที่ออกมาจากปากของเอสเตอร์หรอกนะ เชิญคิดให้เต็มที่ใครเขาสนใจกัน คิดไปทางไหนฉันก็ไหลไปทางนั้นนั่นแหละ
“นึกว่าจะมารับตัวกลับไปอยู่ด้วย เห็นจับมือไว้เหมือนไม่อยากจะปล่อย” ดวงตาสีน้ำตาลคาราเมลจ้องมองมา นึกว่าจะไม่แอบดูก็ให้ความสนใจอยู่นี่
“เป็นแฟนค่ะไม่ได้เป็นเมีย เรื่องงานเราแยกแยะออกจากกันได้”
พวกผู้ชายประเภทนี้ปากเป็นอะไรกัน ปากอย่างการกระทำไปอีกอย่างหรือแค่อยากหาเรื่อง?
ความนิ่งเฉยทางสีหน้าทำเอาฉั
