ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน
1598 คำ
“ เมื่อกี้ลูกพูดว่าอะไรนะ ”
คุณหญิงจันทร์นาที่ได้ยินลูกชายเธอพูดในประโยคเมื่อกี้นี้เธอเองถึงกับต้องถามลูกชายของตัวเองซ้ำอีกครั้งเพราะไม่แน่ใจว่าเธอนั้นฟังผิดหรือเปล่า
“ ผมบอกว่าผมอยากให้พ่อกับแม่ช่วยไปคุยกับคุณหญิง วรรณนา ให้ผมหน่อยครับผมอยากทำความรู้จักกับหลานสาวของท่านมากขึ้นเพราะผมรู้สึกชอบน้องหญ้าหวาน ”
เจอาร์พูดกับพ่อและแม่ของเขาออกมาเพราะเขานั้นคิดว่าพ่อและแม่ของเขาจะสามารถช่วยให้เขาได้คุยกับหญ้าหวานได้แน่ๆ
“ ลูกไปรู้จักน้องได้ยังไงไหนลูกต้องเล่าให้แม่ฟังก่อนถ้าไม่อย่างนั้นแม่จะไม่ช่วยอะไรเรา ”
เพราะว่าคุณหญิงจันทร์นานนั้นไม่รู้ว่าลูกชายของตัวเองไปรู้จักและเกิดการชอบคอกับหลานสาวของคุณหญิงวรรณนาได้ยังไงแต่ถ้าเกิดเป็นครอบครัวนี้เธอนั้นก็พร้อมที่จะ สนับสนุนให้เด็กทั้งสองได้ลงเอยกันด้วยฐานะและอะไรต่างๆที่เหมาะสม
“ ได้ครับผมจะเล่าให้คุณแม่ฟัง ”
แล้วเจอาร์ก็เริ่มเล่าให้แม่ของเค้าฟังว่าเขานั้นเจอหญ้าหวานที่งานเลี้ยงที่ผู้เป็นแม่และพ่อให้เขานั้นไปร่วมงานเเทน เขาถึงรู้สึกตกหลุมรักเด็กคนนี้ตั้งแต่แรกเจอ
“ อย่างนี้นี่เอง แล้วลูกแน่ใจได้ยังไงว่าลูกชอบน้องจริงๆ ”
เธอและสามีฟังลูกชายพูดจนกระทั่งจบแต่น้ำเสียงและคำพูดของเจอาร์นั้นทำให้ผู้เป็นแม่และพ่อนั้นรู้สึกว่าลูกชายของเขามีความหนักแน่นและแววตาของเจอาร์ดูไม่ใช่พูดเล่นแต่อย่างใดแสดงว่าลูกชายของเขานั้นก็คงจะชอบหลานสาวของคุณหญิงวรรณาจริงๆ
“ ผมแน่ใจมากครับและผมก็ไม่เคยรู้สึกกับใครแบบเธอมาก่อน ”
เจอาร์ตอบผู้เป็นแม่และพ่อของเขาออกมาอีกครั้งและคำตอบของเจอาร์ก็ทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองคนยิ้มออกมาและก็พร้อมที่จะช่วยสนับสนุนลูกชายตัวเองเรื่องนี้
“ ไม่มีปัญหาเดี๋ยวแม่จะเข้าไปพูดคุยกับคุณหญิงวรรณนาเรื่องหลานของท่านให้แต่ลูกก็ต้องทำความรู้จักกับน้องเอานะและต้องทำให้น้องรักลูกให้ได้ ”
“ ขอบคุณครับ ”
หลังจากที่เจอาร์นั้นพูดคุยกับผู้เป็นพ่อและแม่ของเขาจบใบหน้าหล่อเหลาของเขาก็ยิ้มระลื่นขึ้นมาด้วยความดีใจที่พ่อและแม่ของเขานั้นเห็นด้วยกับเขาในครั้งนี้และแน่นอนว่าเขามั่นใจว่าหญ้าหวานนั้นจะหนีเขาไม่พ้นแน่นอน ในเมื่ออยากทำความรู้จักกับเธอแบบผู้ชายที่เข้าหาผู้หญิงธรรมดาแต่เธอนั้นเอาแต่หนีและด่าเขา เขาจึงใช้วิธีนี้ ในการที่จะเข้าหาเธอ
หลายวันต่อมา
ตั้งแต่วันที่เจอาร์นั้นตามติดหญ้าหวานเขายังคงทำแบบนี้อยู่ทุกวันตอนเช้าก็ไปดักรอหญ้าหวานที่มหาลัยเพื่อเจอหน้าเธอ ถึงแม้ว่าการที่เขากับเธอจะคุยกันในแต่ละวันไม่เคยมีคำพูดดีๆให้กันเลยแต่เขาก็ยังไม่หยุดที่จะวอแวเธอและวันนี้ก็เหมือนกัน
“ มาทำไมทุกวันคะคุณไม่เบื่อบ้างหรือไงคะ ไม่มีงานไม่มีการทำหรอ ”
หญ้าหวานที่เห็นชายหนุ่มยืนพิงรถเธออยู่ทันทีที่รถเธอขับเข้ามาจอดเธอก็ถามชายหนุ่มคนนี้ออกมาทันทีเพราะว่าหลายวันมานี้ทุกๆเช้าเธอก็จะเจอหน้าเขาแบบนี้ทุกวันแม้กระทั่งวันเสาร์อาทิตย์เจอาร์จะรู้เสมอว่าเธอนั้นไปไหนเหมือนกับว่าเขานั้นส่งคนตามเธอ อยู่ตลอดเวลา
“ มาหาหัวใจครับ ”
เจอาร์ตอบคนน้องออกมาและยิ้มให้กับคนน้องและแน่นอนว่าทันทีที่หญ้าหวานได้ยินคำพูดของเขาเธอก็ต้องพูดคำนี้กับเขาทุกครั้ง
“ ประสาท วันนี้ฉันมีเรียนเช้าไม่มีอารมณ์มาต่อกอนเล่นกับคุณ ”
หญ้าหวานว่าเขาจบเธอก็ปิดประตูรถและเดินออกจากรถของเธอไปโดยมีเจอาร์นั้นเดินตามเธอมาอยู่ตลอดจนกระทั่งหญ้าหวานเดินเข้าอาคารเรียนของเธอไปเจอาร์ถึงได้กลับและมันก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งทุกวันเป็นเวลากว่าหนึ่งอาทิตย์แล้วที่เขานั้นตามติดเธอ
ช่วงเย็น
“ หญ้าหวานพรุ่งนี้วันหยุดเราไปเที่ยวกันไหมคืนนี้ ”
มายมิ้นที่ตอนนี้เธอได้ย้ายออกมาอยู่คอนโดแล้วเรียบร้อยเธอเองก็อยากจะไปเปิดโลกให้กับตัวเองเธอจึงเอ่ยชวนหญ้าหวานออกมา
“ ไปเที่ยวที่ไหน ไปดูหนังหรอ ”
เพราะปกติแล้วเธอและมายมิ้นและนานาก็จะไปดูหนังกันเป็นปกติอยู่แล้วแต่ส่วนมากจะมีเพียงเธอและมายมิ้นเท่านั้นที่ไปกันสองคนนานๆครั้งนานาจะไปกับพวกเธอเพราะว่าชีวิตของนานานั้นมีแต่คำว่างานเพื่อนของเธอนั้นเป็นคนที่บ้างานพอสมควร
“ ใครบอกว่าเราจะไปดูหนัง ”
มายมิ้นยิ้มให้กับเพื่อนสาวของเธอเพราะว่าเธอนั้นไม่ได้อยากที่จะไปดูหนังในวันพรุ่งนี้แต่เธออยากไปเปิดประสบการณ์ใหม่ที่มันน่าตื่นเต้น
“ แล้วแกไม่ไปดูหนังไปช้อปปิ้งไม่ทราบว่าแกจะชวนฉันไปเที่ยวที่ไหนหรอคะ ”
หญ้าหวานมายมิ้นออกมาเพราะเธอนั้นก็อยากรู้แล้วว่าเพื่อนรักของเธอจะชวนเธอไปไหนซึ่งนานาเองก็มองทั้งสองคนพูดกันโดยที่ก็ฟังมายมิ้นพูดต่อ
“ ไปผับสิ นี่พวกแกเราก็ขึ้นปีหนึ่งกันแล้วนะ มันก็ต้องไปเที่ยวอะไรแบบนี้มันน่าตื่นเต้นดีนะหญ้าหวานแกก็อยู่คอนโดพรุ่งนี้ไปเที่ยวผับกับฉันนะ นานาด้วยฉันรู้ว่าพรุ่งนี้วันหยุดของเธอเพราะฉะนั้นแกเลิกงานที่ร้านตอนเย็นประลืนวันอาทิตย์เป็นวันหยุดแกไม่มีข้ออ้างที่จะปฏิเสธฉันแน่นอน ”
มายมิ้นพูดกับเพื่อนทั้งสองของตัวเองออกมาและเธอก็ทำใบหน้าขอร้องเพื่อนทั้งสองให้ไปเที่ยวในที่แบบนี้กับเธอ
“ แต่พวกเราเพิ่งอายุ 19 เลยนะจะเข้าได้หรอ ”
หญ้าหวานมายมิ้นเพราะเธอรู้ว่าสถานที่แบบนี้ต้องอายุ มากกว่า 20 ปีถึงจะเข้าได้ถ้าอายุไม่ถึง 20 ปีก็จะเข้าสถานที่แห่งนี้ไม่ได้
“ ได้สิฉันมีคนพาเข้า ”
มายมิ้นตอบเพื่อนรักของเธอออกมาเพราะว่าเธอนั้นจะให้รุ่นพี่ที่เธอรู้จักเป็นคนพาเธอเข้าไปเพราะว่าที่ผับนี้ส่วนมากก็จะมีแต่พวกนักศึกษาและก็วัยทำงานและอีกอย่างผับนี้ก็ไม่ได้เคร่งอะไรมากมายสามารถติดสินบนเพื่อเข้าในผับได้แน่นอน
“ ไว้ครบ 20 ก่อนค่อยไปไม่ได้หรอ ”
หญ้าหวานถามเพื่อนของเธอออกมาเพราะอีกไม่กี่เดือนพวกเธอก็จะอายุครบ 20 กันแล้วเธอนั้นกลัวว่าถ้าเกิดมีปัญหาอะไรขึ้นมามันจะไม่ดีแน่
“ ไม่ได้ไปคืนพรุ่งนี้เลยพรุ่งนี้มีคอนเสิร์ตฉันอยากไปดู ”
มายมิ้นบอกกับเพื่อนรักของเธอออกมาและเธออ้อนวอนทั้งสองคนจนหญ้าหวานและนานาต่างหันมองหน้ากันและในที่สุดทั้งสองสาวก็ใจอ่อนยอมตกลงไปกับมายมิ้นในวันพรุ่งนี้
“ ก็ได้ๆพวกฉันตกลงแต่ไม่ดื่มมากแล้วก็ไม่กลับดึกมากนะ ”
หญ้าหวานและนานาตอบตกลงมายมิ้น พอเธอได้ยินคำตอบของเพื่อนรักทั้งสองคน มายมิ้นก็ยิ้มและดีใจและกอดเพื่อนรักของเธอทั้งสองคนในทันที หลังจากที่สามสาวคุยกันเรียบร้อยแล้วและตอนนี้ทั้งสามสาวก็เดินลงจากอาคารเรียนของพวกเธอแล้วและต่างคนก็จะพากันแยกย้ายกันกลับแต่หญ้าหวานก็ต้องเจอบุคคลที่เธอไม่อยากเจอเพราะว่าเขานั้นมายืนดักรอเธอที่หน้าอาคารเรียนของเธออีกแล้วมายมิ้นและนานาที่เห็นภาพชายหนุ่มคนนี้มายืนรอเพื่อนของเธอทุกวันเธอก็ต่างยิ้มออกมา
“ สวัสดีค่ะคุณเจอาร์มารอรับหญ้าหวานหรอคะ ”
มายมิ้นถามผู้ชายคนนี้ออกมาแล้วที่เธอรู้จักชื่อเขาก็เพราะว่าเขาแนะนำชื่อของเขาให้พวกเธอนั้นรู้จัก
“ ครับแล้วนี่สาวๆเลิกเรียนกันแล้วหรอครับ ” เจอาร์พูดกับเพื่อนของหญ้าหวานและเขาก็ถามพวกเธอ
“ ถ้าไม่เลิกนายจะเห็นมั้ยล่ะประสาทฉันกลับก่อนนะแล้วเจอกันคืนพรุ่งนี้ ”
หญ้าหวานว่าให้เจอาร์จบ เธอก็หันมาพูดกับเพื่อนของเธอและเธอก็เดินนำหน้าเจอาร์ไปที่รถของเธอทันทีโดยที่เจอาร์นั้นก็หันมายิ้มให้สองสาวและรีบวิ่งตามหญ้าหวานไป
- ผู้เขียน
