21.00 น.
ภายในห้องนอนของมาร์ติน บนเตียงนอนกว้างมีเจ้าของห้องนอนหงายมองเพดานและยกแขนก่ายหน้าผากมาชั่วโมงกว่าแล้ว เขาไม่ลงไปกินข้าวและไม่เปิดประตูให้ใครแม้กระทั่งมารดา เขานอนคิดวิเคราะห์และแยกแยะกับตัวเองว่าจะทำอย่างไรให้ความรักในครั้งนี้สมหวัง...เขารู้ เขามันเลว และจะมาสำนึกก็ในวันที่อีกฝ่ายเกลียดเข้ากระดูกดำก็ไม่มีค่าอะไรแล้ว ที่ผ่านมาเขาทำเลวระยำกับมิเกลจนไม่อยากกลับไปนึกถึง สิ่งที่ควรจะทำคือปล่อยเธอไป ไม่กล้ากลับไปมองหน้าอีกฝ่ายอย่างที่เธอพูดเอาไว้ แต่เขามันหน้าด้านเกินกว่านั้น ตั้งแต่เกิดมา ชายหนุ่มยังไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เลย
มิเกลเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาชอบ จนตอนนี้ถึงขั้นรัก...
เขาเอาแต่นอนนึกภาพที่เราสองคนร่วมรักกัน มาร์ตินไม่ลืมมันเลยสักวินาทีเดียว เขาจำได้ทุกท่วงท่า ทุกความรู้สึก เราสองคนลึกซึ้งเกินกว่าจะให้ตัดใจได้ มาร์ตินไม่รู้ว่ามิเกลทำใจให้ลืมเขาได้ยังไง แต่เขามันเ
