มิเกลเกาะประตูระเบียงมองดูมาร์ตินเดินออกจากบ้านของเธอพร้อมกับลูกน้องของเขา หญิงสาวกลับเข้ามาในห้องพร้อมกับก้มมองหยดเลือดบนพื้น...สองวันแล้วที่เธอต้องมาเช็ดเลือดของผู้ชายคนนั้นซึ่งเกิดมาจากเธอ ก้อนหนักๆ แล่นขึ้นมาจุกที่ลำคอ มิเกลนึกถึงแววตา น้ำเสียง ทุกอย่างของมาร์ตินที่บอกชัดเจนว่าเขายอมทุกอย่างให้เธอแล้ว ร่างบางทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง ดวงตาเหม่อลอยออกไปไกลแสนไกล
แม้จะเจ็บปวดที่หน้าอกข้างซ้ายแค่ไหนแต่เธอก็ตั้งมั่นกับตัวเองแล้วว่าจะไม่มีวันให้อภัยผู้ชายที่ชื่อมาร์ติน มิเกลไม่สามารถลบภาพเก่าๆ ที่เขาเคยทำเอาไว้...ให้ตายก็ไม่ลืม แต่ยิ่งจำ ก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งนึกถึง ก็ยิ่งทำให้เสียใจ เธอปวดหัวใจเพราะทุกครั้งที่เห็นหน้าอีกฝ่าย ภาพที่เราสองคนร่วมรักกันก็ผุดขึ้นมาทุกครั้ง เขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ เป็นครั้งแรกที่เธอไม่มีความสุขแต่กลับจำมันฝังใจ อยากจะลืมไปให้สิ้นซาก แต่อีกฝ่ายก็เข้ามาวนเวียนไม่เลิกรา
