22.15 น.
ก๊อกๆๆๆ
เสียงเคาะประตูทำให้ชายหนุ่มที่นอนหลับตาบนเตียงลืมตาขึ้นมา มาร์ตินนอนปิดตาแบบนั้นแต่เขาไม่ได้หลับ และก็ไม่อยากเจอหน้าใครด้วย ทว่าเสียงเคาะที่หน้าประตูยังคงดังอย่างต่อเนื่อง เมื่อหัวค่ำมารดาของเขาขึ้นมาหาแล้ว
มาร์ตินคิดว่าครั้งนี้อาจจะเป็นบิดา เพราะมินตราไปต่างจังหวัดกับเพื่อนตั้งแต่เมื่อวาน
ร่างสูงจำใจต้องลงจากเตียงและเดินไปเปิดประตู เป็นไปอย่างที่คิด เหมันต์ยืนกอดอกนิ่ง นัยน์ตาดุดันของบิดาจ้องมองสภาพเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า
“มีอะไรครับ”
“...”
ชายวัยกลางคนไม่ตอบ แต่แทรกตัวเข้าไปในห้องของลูกชายคนโต มาร์ตินปิดประตูและหมุนตัวไปนั่งบนโซฟากลางห้อง
บิดาของเขายืนกอดอกอยู่ตรงหน้า เหมันต์มองลูกชายที่เอาแต่เบือนสายตาหนี
สภาพของมันตอนนี้คล้ายๆ กับเขาเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน
“เป็นหมาแล้วล่ะสิ”
“...”
มาร์ตินเงยหน้าจ้องพ่อตัวเอง ก่อนเขาจะหลบตาไปอีกทาง...เขาตอนนี้แม่งโคตรอ่อ
