“น้าเส!”
เมื่อเห็นน้าชายเอาแต่ยืนนิ่งนะโมจึงเอ่ยเรียก เสจึงได้สติแล้วหันไปบอกชาวบ้านผู้ชายที่ยืนเกาะประตูหลังบ้านมุงดูพูดกันเสียงดังเจื้อยแจ้วว่าแก้วตาเป็นปอบ ก็ให้ช่วยกันเอาสายสิญจน์ไปล้อมรอบบ้านยายกลิ่น...
ทางด้านร่างสูงดวงตาคมเข้มมองยายสาวที่สิงร่างคนรักอย่างน่ากลัว ขณะมือหนากำหมัดแน่นไฟโทสะลุกโชมท่วมตัวโมโหจนอยากเดินไปกระชากหัวผีปอบให้ออกมาจากร่างแก้วตา แล้วทำลายดวงวิญญาณมันให้ดับสิ้น...
แต่ก็วู่วามทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะแก้วตาอาจจะเป็นอันตรายได้...
เสยืนขบกรามแน่นก่อนจะล้วงเข้าไปในถุงย่ามหยิบกระบอกไม้ไผ่ส่งให้นะโมเพื่อเตรียมจับปอบที่หลุดออกจากร่างแก้วตา ส่วนตนเดินเข้าไปหาคนรักด้วยใบหน้าเคร่งขรึม ขณะที่มือนั้นล้วงเข้าไปในถุงย่ามหยิบมีดลงอาคมออกมา
“มึงทำอะไรกูไม่ได้หรอก เพราะถ้ามึงทำกูจะกินมันให้ตายห่าไปเลย” สิ้นเสียงแหบแห้งร่างสูงก็โกรธกรุ่นกัดฟันดังกรอดก่อนจะชักมีดออกมามองวิญญาณที
