หลังจากกลับมาถึงบ้านแก้วตาก็เดินสวมใส่ชุดครุยไปยืนอยู่หน้ากรอบรูปของยายเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้มทั้งที่ข้างในนั้นยังคงเจ็บปวดทุกครั้งที่นึกถึง เพราะเธออยากให้ยายของเธออยู่ร่วมแสดงความยินดีในครั้งนี้ด้วย
เพราะยังไงยายก็คือคนที่เลี้ยงดูเธอมาจนเติบใหญ่เกือบส่งเธอให้ถึงฝั่งฝัน…
“ยายจ๋าหนูทำสำเร็จแล้วนะจ๊ะ” ร่างเล็กพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือขณะมือนั้นเอื้อมไปลูบยังกรอบรูป
“หนูขอบคุณยายมากเลยนะจ๊ะ แม้ยายจะเลี้ยงดูหนูมาคนเดียวแต่หนูก็ไม่คิดว่าชีวิตหนูขาดอะไรเลย หากเรามีบุญต่อกัน ชาติหน้าหนูขอเกิดมาเป็นหลานของยายเพื่อตอบแทนบุญคุณของยายด้วยนะจ๊ะ”
แก้วตาใช้เวลาอยู่หน้ารูปของยายเธอสักพักกระทั่งเห็นว่าถึงเวลาแล้วเธอก็รีบไปเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเพื่อเตรียมตัวไปบ้านพ่อแม่ของสามี เมื่อเสร็จเรียบร้อยเสก็รีบพาลูกเมียเดินทางไปยังบ้านเกิดของตนเพราะไม่อยากให้มืดค่ำเสียก่อน
ใช้เวลาสักพักใหญ่รถกระบะก็เลี้ยวยังท
