นภวินท์พึมพำเสียงพร่า น้ำตาไหลออกมาเมื่อสุดกลั้นไหว เขาวิ่งหนีความผิดไปซุกตัวหลบอยู่ในห้องเก็บของจนแม่มาตามหา เขาเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟัง ทำให้แม่ตัดสินใจอะไรบางอย่าง แม่พาเขาออกมาจากบ้านพ่อ หลังจากนั้นแม่ก็เลิกกับพ่อ แม่เลือกที่จะพาเขามาแทนฆนากร แม่ต้องการปกป้องเขาจึงทำแบบนี้ แม่ยอมทำร้ายจิตใจพี่ชายฝาแฝดเพื่อปกป้องลูกชายคนนี้
“คุณไม่ได้ตั้งใจนี่คะ”
กีรดารินทร์ลูบหลังเขาแผ่วๆ ความจริงที่เขาสารภาพ ไม่ทำให้เธอนึกรังเกียจเขาเลย มีเพียงความสงสารและหัวใจเต็มหัวใจ
“กี้ ผมเลวมากเลยใช่ไหม”
“ไม่หรอกค่ะ มันเป็นอุบัติเหตุนี่คะ คุณไม่ได้ตั้งใจทำ”
“ผมมันไม่มีดีสักอย่าง วันๆทำแต่เรื่องให้พ่อแม่คนใกล้ตัวปวดหัว ผมถึงพยายามเป็นคนดีไงล่ะ แต่ผมไม่สามารถลบอดีตที่แสนเลวร้ายนี้ได้ มันเป็นก้อนดำๆที่คาอยู่ข้างในใจผมมาตลอดสิบกว่าปีนี้ รู้มั้ยทุกปี ผมจะไปที่เจดีย์เก็บอัฐิของน้ารติมาไปขอโทษเขา ไปขอให้เขาให้อภัยผ
