เฟอร์นันโดยืนมองเจดีย์บรรจุอัฐิของน้องสาวด้วยแววตาเศร้า วันนี้เป็นครบรอบวันตายของเธอ สิบห้าปี กับความสูญเสียที่เขาจำไม่ลืม เขาวางดอกลาเวนเดอร์ ดอกไม้โปรดของน้องสาวไว้หน้าเจดีย์ ดวงตาสีควันบุหรี่จ้องมองภาพถ่ายของผู้ตายนิ่งนาน
“รติ พี่สัญญา พี่จะทำให้ไอ้สุริยะมันเจ็บยิ่งกว่าที่น้องพี่ได้รับ คนที่มันทำร้ายน้อง ต้องได้รับการทวงคืนอย่างสาสมที่สุด”
เขาหลับตาลงช้าๆ ภาพของสาวน้อยในชุดกระโปรงยาวสีหวาน กำลังโลดเต้นอยู่ท่ามกลางทุ่งดอกลาเวนเดอร์ ใบหน้าเล็กๆแย้มยิ้มร่าเริงสดใส
“พี่เฟอรี่ รติชอบที่นี่ที่สุดเลย รติจะเก็บดอกลาเวนเดอร์ไปไว้ในห้อง พี่มาช่วยรติเก็บหน่อยสิค้า...”
เจ้าตัวน้อยกวักมือเรียก เธอเด็ดดอกไม้แสนหอมมาดอมดม ดวงตายาวเรียวใสแป๋วคู่นั้น จ้องมองพี่ชายด้วยความรักใคร่ เมื่อเขาเดินเข้าไปหา ร่างน้อยก็กระโดดเกาะไหล่ เหนี่ยวคอของพี่ชายให้ก้มลงมาพร้อมกับจูบแก้มแรงๆ เสียงหัวเราะชอบใจดังขึ้น
