ฆนากรแยกเดินทางไปเชียงใหม่ด้วยเครื่องบิน ปล่อยให้นภวินท์เป็นคนพาสามสาวต่างวัยเดินทางไปที่รีสอร์ทด้วยรถส่วนตัว เมื่อมาถึงจุดหมายสองสาวก็ช่วยกันขนกระเป๋าไปเก็บไว้ในห้องที่จัดไว้ นางน้อมแม่บ้านของฆนากรจัดให้ปลายรุ้งกับกีรดารินทร์พักห้องเดียวกัน หลังจากเก็บของและอาบน้ำแต่งตัวใหม่เรียบร้อย ปลายรุ้งก็ชวนกีรดารินทร์มาเดินเล่น
“ที่นี่สวยมากเลยนะคะ อากาศก็ดี อุ้ย!มีทุ่งดอกลาเวนเดอร์ด้วย”
กีรดารินทร์วิ่งไปยังทุ่งดอกไม้สีม่วง กลิ่นหอมนั้นอย่างตื่นเต้น พลอยให้คนที่เดินมาด้วยมองตามสาวน้อยด้วยความเอ็นดู ระหว่างที่เดินเล่นด้วยกันหญิงสาวบอกเล่าเรื่องราวในชีวิตตัวเองให้เพื่อนใหม่รับรู้ จิตรกรสาวรู้สึกถึงความอ้างว้างของกีรดารินทร์ผ่านน้ำเสียงและแววตาของเธอ ภายนอกที่ดูเหมือนแก่นซน เอาเรื่อง แต่จริงๆแล้วกีรดารินทร์ซ่อนความเหว่ว้าไว้ภายใต้หน้ากากของสาวเอาแต่ใจ ขี้วีน ในช่วงปิดเทอมของทุกปี กีรดารินทร์จะกลับ
