ปลายรุ้ง ยืนเก้ๆ กัง ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะทำยังไง ฆนากรกลับมาไวกว่าที่คิด เขาเรียกเธอขึ้นรถเพื่อจะพาไปไหนกัน... ไม่นะ เธอไม่อยากกลับไปเป็นเชลยของเขาอีกแล้ว ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อสมองสั่งการให้หนี สองเท้าขยับออกวิ่งทันที
ฆนากรคาดไม่ถึงว่าจิตรกรสาวจะวิ่งหนีเข้าดื้อๆอย่างนั้น ชายหนุ่มรีบขับรถไล่ตามเจ้าหล่อนไป ก่อนจะจอดเมื่ออีกฝ่ายวิ่งหนีเข้าไปในซอยแคบๆ เขาตัดสินใจลงจากรถจะตามเข้าไป แต่ทันใดนั้นเอง! คนที่วิ่งหนีกลับวิ่งกลับออกมา
“ช่วยด้วย! คุณเมฆ ช่วยฉันด้วย!”
ปลายรุ้งตะโกนโหวกแหวก วิ่งรี่เข้ามาหาฆนากร ด้านหลังมีสุนัขหลายตัววิ่งแยกเขี้ยวตามหลังหญิงสาวมาเป็นพรวน ชายหนุ่มจึงตัดสินใจเปิดประตูรถด้านหนึ่งไว้ให้ ตัวเขารีบกลับเข้าไปในรถ จิตรกรสาวกระโดดผลุงเข้ามาในรถดึงประตูปิดปัง รอดคมเขี้ยวของฝูงสุนัขได้อย่างหวุดหวิด
“รีบออกรถสิ หมามันจะกัดฉันตายแล้วเนี่ย!” ปลายรุ้งร้องบอกคนขับ ด้วยน้ำเสียงปน
