“ลืมกุญแจไว้ด้วย รอดแล้วเรา”
ปลายรุ้งมองเห็นกุญแจยังเสียบค้างอยู่ ถึงไม่เคยขับพาหนะทางน้ำชนิดนี้มาก่อน แต่หญิงสาวเชื่อว่าเธอขับได้ เมื่อบิดลูกกุญแจลองสตาร์ทเครื่องยนต์ดู กลับเงียบกริบไม่มีวี่แววของการเดินเครื่องยนต์อย่างที่คาด มองหากลไกขับเคลื่อนอันอื่นก็ไม่พบ
“โว้ย! อะไรกันเนี่ย ทำไมไม่ติดสักที” ปลายรุ้งโวยลั่นอย่างหงุดหงิด
“จะติดได้ยังไง ก็เครื่องมันเสีย” เสียงคุ้นหูดังขึ้นด้านหลัง ทำให้คนได้ยินสะดุ้งโหยง
ฆนากรยืนกอดอก พิงไหล่กับขอบบันไดเรือ ท่าทางของเขาเหมือนยืนมองหญิงสาวมาสักพักแล้ว ดวงตาสีน้ำตาลมีแววเยาะหยันปนขบขัน เมื่อเห็นใบหน้างอง้ำของคนบนเรือ เขาสังเกตเห็นร่างเล็กบางนี้ตั้งแต่แรกแล้ว หากแสร้งทำเป็นไม่เห็น ให้เจ้าตัวตายใจ เมื่อขนของรอบสุดท้ายเขาสั่งให้คนเรือ นำหัวเทียนเครื่องยนต์ออก พร้อมกับเสียบกุญแจคาไว้แบบนั้น ก่อนจะแกล้งเดินนำ แล้วย้อนกลับมาที่เรือ เดาไม่ยากว่า แม่จิตรกร
