“วินท์ไม่เคยทำกับฉันแบบนี้ ต่อให้ฉันถีบเขาตกทะเลสักสิบรอบ หรือชกเขาจนตาเขียวเขาก็ไม่มีวันทำร้ายฉันคืน”
ปลายรุ้งแกล้งพูดถึงเพื่อนชาย เผื่อเขาจะสะดุ้งสะเทือนบ้าง หากผลตอบรับไม่เป็นดังคาด คำพูดยกย่องกลับทำให้คนฟัง เหมือนกับโดนดูถูก
“เธอคิดว่าฉันหน้าตาเหมือนวินท์ แล้วจะโง่เหมือนเขารึไง”
อ้าว...ทำไมกลายเป็นแบบนี้ได้ ปลายรุ้งนึกอย่างเซ็งจิต ไม่คิดว่าฆนากรจะเข้าใจความหมายไปในทางตรงข้าม เธออยากกระตุ้นเตือนให้เขาสำนึกในความเป็นลูกผู้ชายบ้าง แต่กลับทำให้เขาคิดเลยเถิดไปอีกเรื่อง คนอะไร ช่างมีพรนรกทางความคิดได้ขนาดนี้!
“วินท์ไม่ได้โง่ แต่เขาเป็นสุภาพบุรุษ”
“เหอะ... สุภาพบุรุษเหรอ”เขายิ้มเหยียด นึกถึงน้องชายอย่างหมิ่นแคลน
นิสัยของนภวินท์ในสมัยเด็กๆ คือเจ้าตัวร้าย เกเรเกตุงเป็นที่หนึ่ง แถมยังเจ้าเล่ห์แสนกล เขาได้พบกับน้องชายกับแม่บ่อยครั้ง ลักษณะนิสัยของน้องชาย ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเมื่อตอนเป็นเด็กเท
