กีรดารินทร์ขับรถสปอร์ตคันเล็กของตนตามหลังรถตู้ของนายแผนและลูกน้องที่ขับนำหน้า หญิงสาวเปิดเพลงดังลั่นรถโดยไม่เกรงว่าเชลยที่ตัวเองจับมาจะรู้สึกตัวตื่นจากฤทธิ์ยาสลบ
“อย่าทำอย่างนี้ ม่ายว่ากับคราย... เข้าจายไหม ถ้าม่ายร้าก ม่ายต้องไปทำแบบนี้ให้คราย... อย่าทำอย่างนี้ เพราะเขาจะมองว่าเธอน่ะจายร้าย ที่ทำเหมือนเธอให้จาย แต่มันก่อม่ายจิง...” เสียงแหลมๆที่ร้องคลอเพลง สำเนียงเพี้ยนจนได้โล่
คนร้องยังตั้งหน้าตั้งตา แหกปากร้องอย่างมันอารมณ์ โดยไม่รู้ว่าเสียงแสบใสของตนทำลายโสตประสาทคนร่วมทางขนาดไหน นภวินท์หรี่ตามองดูนักร้องเสียงเพี้ยน ผิดคีย์อย่างหงุดหงิด นี่ไม่ใช่เพลงแรกที่เขาได้ฟัง แต่เป็นเพลงที่สิบนับจากเจ้าหล่อนขับรถออกจากปั้มน้ำมันมา ชายหนุ่มอดทนนั่งหลับตานิ่งๆ ทนฟังเพลงตามใจอยากของหญิงสาว จนความอดทนหดสั้นลงเหมือนสายชนวนระเบิดที่ถึงจุด
“”หิวข้าวจัง ยังไม่ได้ทานอะไรเลยเนี่ย”
เจ้าหล่อนพึมพำกับตั
