“คุณรู้จักผมด้วยหรือครับ” นภวินท์แสร้ง ตีหน้าแปลกใจ
“ใครๆก็รู้จักคุณฆนากร อรรถไกร กันทั้งนั้นแหละค่ะ ชื่อเสียงโด่งดังซะขนาดนี้”
“ผมหรือครับ มีชื่อเสียงโด่งดังกะเขาด้วย เอ... ผมจำไม่ได้ว่าเคยไปเล่นหนัง เล่นโฆษณาบ้างหรือเปล่า ถึงมีคนรู้จักมากขนาดนี้”
“แหม... ใครไม่รู้จักคุณฆนากร คนนั้นไม่มาจากเมืองนอก ก็มาจากบ้านนอกแหละค่ะ”
คำเปรียบเปรยของคนพูด ทำเอาคนฟังนึกขำ ก็คนตรงหน้านี้มาจากที่ไหน ทำไมถึงไม่รู้ว่าฆนากรตัวจริง กับน้องชายฆนากรต่างกันยังไง นภวินท์เคยเห็นภาพพี่ชายฝาแฝดในหนังสือแวดวงธุรกิจ พี่ชายของเขาดูเคร่งขรึมจริงจัง ไม่น่าจะมาเที่ยวในสถานที่แบบนี้ได้ หากจะผ่อนคลายคงเลือกผับในโรงแรมหรูๆ ที่เป็นส่วนตัวมากกว่า และคงไม่นุ่งยีนส์ขาดๆ ใส่เสื้อราคาถูกๆแบบที่เขาชอบใส่แน่นอน
“คุณมาที่นี่บ่อยหรือครับ” เขาชวนคุย
หญิงสาวยิ้มสวย พยักหน้ารับ “กี้มาเกือบทุกคืนค่ะ คืนนี้โชคดีที่สุดได้เจอคุณฆนาก
