09.10 am.
(ฮัลโหลแยมมึงอยู่ไหนเนี้ย!? กูกับอีแป้งแม่งแทบจะไปแจ้งความอยู่แล้ว!)
"ใจเย็นๆ แค่ก.."
ฉันกระแอมไอระหว่างที่กำลังนั่งอยู่หน้าเครื่องซักผ้าที่กำลังอบผ้าฉันที่ซักรวมกับผ้าไอ้บ้าลักษณ์ เพราะมันเลยฉันถึงไม่ได้กลับสักที มันขวางอ่ะคนบ้าอะไรตื่นมาก็หอบผ้าไปลงเครื่องเลยแล้วยังไม่แหกหูแหกตาดูอีกว่ามันชุดใครบ้าง
"ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงแต่ตอนนี้กูสร่างเมาแล้ว"
(แล้วมึงอยู่ไหนไปยังไงพวกกูโทรหามึงจนสายจะไหม้มึงยังไม่รู้ตัวน่ะนะ)
"อือ..คือถึงห้องแล้วกูก็หลับเลย"
(มึงกลับยังไง มึงเดินกลับเหรออีแยม??)
"แท็กซี่..ใช่ๆกูกลับแท็กซี่เลยเพราะตอนนั้นกูเมามากรู้อย่างเดียวคือต้องกลับห้อง แล้วมึงก็เห็นใช่ไหมว่าหน้าคลับมันมีแท็กซี่รอรับ!"
เกิดมาไม่เคยแถอะไรยาวเหยียดขนาดนี้แถมยังมาแถกับเพื่อนสนิทตัวเองอีก แต่ถ้าฉันจะไม่ทำก็ไม่ได้ไง เพราะอย่างที่รู้ว่าเพื่อนฉันน่ะเปรียบพระลักษณ์ราวกับเหี้ยตัวนึงก็ไม่
