"เออลืม"
ฉันมองพระลักษณ์ที่มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าก่อนเขาจะยื่นมือมาใกล้คล้ายกำลังขอถือถุงพิซซ่า ฉันจึงยื่นมันให้แต่เขากลับชักมือกลับพร้อมหมุนตัวหนี
"ลืมเอาหมวกกันน็อกมึงรอกูแป๊บ"
นี่ฉันกำลังหวังอะไรกับผู้ชายคนนี้กันอยู่นะ ฉันขมวดคิ้วมองพระลักษณ์ที่เดินกลับไปที่รถเพื่อเอาหมวกกันน็อกด้วยแววตาเอือมระอาก่อนเขาจะเดินกลับมาพร้อมยิ้มให้อย่างกวนๆ
"ไปสิครับเจ้าของห้อง"
"ค่ะท่าน"
ฉันพยักหน้าและเดินนำพระลักษณ์ขึ้นไปบนห้องอย่างไม่คิดจะถามหรือสงสัยกับการกระทำองเขา เชื่อไหมฉันไม่ได้กลัวเลยด้วยซ้ำว่าจะโดนเขาทำมิดีมิร้าย กลับกันถึงฉันเถียงไปมันก็จะหาคำตอบแบบที่ฉันเถียงไม่ได้มาตอบกลับอีก
สู้เงียบไปแล้วปล่อยมันทำตามใจไปเถอะ
"ห้องมีแอร์ไหมนะ?"
"มี"
"ดีเลย"
"แต่ไม่เปิดมันเปลืองไฟ"
"เธอครับคือเธอมีแขกเธอก็ควรจะเปิดหน่อยไหม?"
ฉันหันไปมองพระลักษณ์ขณะที่กำลังไขประตูเปิดห้องอยู่ด้วยแววตานิ่งเรียบ
"คนที
