EP.3
2218 คำ
9.45 pm.
"แยมขอตัวนะคะพี่ตะวัน"
"อืม กลับดีๆละ"
"ค่ะ"
ฉันยกมือไหว้พี่ตะวันและแฟนของเธอที่กำลังยิ้มให้ก่อนจะเดินออกมาเงียบๆ และที่ฉันไม่ค่อยพูดก็เป็นเพราะฉันเพิ่งจะสมัครงานร้านของพี่ตะวันไม่ถึงสองเดือนน่ะสิ ที่ได้เข้ามันก็เพราะมีคนออกน่ะนะ..ถือว่าโชคดีอยู่เพราะพี่ตะวันใจดี
ติ๊ดๆ
เสียงโทรศัพท์เรียกให้ฉันรีบหยิบโทรศัพท์ออกมากดรับ เพราะปลายสายคือพรีม
"ฮัลโหล"
(เลิกงานรึยังๆ)
"เลิกแล้วๆ กำลังจะกลับไปแต่งตัว"
(ดีเลยเดี๋ยวไปพร้อมกันเพราะนี่ก็เพิ่งอาบน้ำเสร็จ)
"โอเคๆ แล้วยังไงโทรมานะ"
(โอเคเพื่อนรัก)
ฉันยิ้มบางๆกับโทรศัพท์ก่อนจะรีบเดินขึ้นรถบัสเพื่อกลับไปแต่งตัวที่ห้อง จริงอยู่ที่วันนี้พวกฉันสอบเสร็จแต่มันก็ยังเหลือปีอื่นที่ยังคงมีสอบกันอยู่ และปิดเทอมนี้ฉันก็คงไม่ได้กลับบ้านตามคืนเพราะต้องอยู่หาเงินต่ออีก
ฉันเลื่อนดูงานระหว่างที่นั่งบนรถบัส เพราะหลังจากปิดเทอมแล้วฉันจะมีเวลาหาเงินได้เต็มวันเลย...ไม่มีงานอะไรที่เกี่ยวกับบัญชีเลยแหะ
"นี่ไง"
ดวงตาฉันลุกวาวตอนเห็นประกาศหาผู้ช่วยนักบัญชีของอู่ซ่อมรถที่ประกาศหาผู้ช่วย 1 อัตรา ยังเรียนอยู่ได้ใช่ไหมนะ...ฉันยิ้มกว้างและรีบทักเข้าไลน์ที่เขาทิ้งไว้เพราะสนใจจะสมัคร ได้เงินรายชั่วโมงแต่ก็ถือว่าเยอะอยู่...ถ้าเอามารวมๆกันต้องพอค่าเทอมแน่
"ขอให้ได้ด้วยเถอะ"
10.32 pm.
-ณ ร้านนวลจันทร์-
"อยากกินลูกชิ้นด้วยอ่ะ"
"มึงสั่งข้าวด้วยเลยไหมอีแป้งถ้าจะแดกกับแกล้มเยอะกว่าเหล้าแบบนี้?"
"โอ๊ย ก็ปากกูว่างอ่ะมึง!"
ฉันหัวเราะขำแป้งกับพรีมที่กำลังทะเลาะกันเรื่องกับแกล้มอย่างขำๆ แต่คือแป้งก็กินเยอะจริงนะคือตอนนี้แทบจะไม่มีที่วางเหล้าแล้วอ่ะ
"ถ้ากูซื้อมามึงอย่ากินกับกูนะ"
"ไม่กินหรอกเพราะกูจะไปซื้อกับมึง"
"อ้าว นี่กูต้องเฝ้าโต๊ะถูกไหม?"
"ไปแปปเดียวว"
ฉันหรี่ตามองเพื่อนทั้งสองที่กำลังดึงแขนกันออกไปซื้อลูกชิ้นทอดที่หน้าร้านอย่างเอือมๆ ก่อนจะหันมาเทเหล้าลงแก้วและเติมน้ำแข็งใส่โดยไม่ผสม เวลาดื่มฉันไม่ค่อยดื่มแบบผสมนักหรอกเพราะเพื่อนอีกสองกินน้อย มันกินไปนิดเดียวก็เมาแล้วเพราะงั้นฉันต้องกินเยอะแทน
"ขอโทษนะครับ"
เสียงไม่คุ้นหูทำให้ฉันที่กำลังขยับโยกไปกับจังหวะเพลงชะงักและเงยหน้ามองคนที่เดินเข้ามาทัก เขายิ้มให้และยื่นแก้วมาขอชน
"ถ้าไม่ว่าอะไรขอชนแก้วด้วยได้รึป่าว?"
"ได้ค่ะ"
ฉันยิ้มให้บางๆทำให้เขารีบนั่งลงข้างๆและเอาแก้วมาชนกับแก้วของฉัน
"เฮ้ยนี่ไม่ผสมเลยเหรอ?"
"อือ ไม่ชอบผสมน่ะ"
ฉันยกแก้วขึ้นกระดกให้รสของเหล้ามันบาดคอก่อนจะกินน้ำเปล่าตามท่ามกลางสายตาคมที่กำลังมองอยู่ เขาหน้าตาดีเลยนะและเพราะเขาหน้าตาดีนี่แหละฉันเลยให้ชนด้วย
"สุดยอดเลย เราชื่อฟ้านะแล้วจริงๆเราก็รู้จักแยมมาก่อนด้วย"
"รู้จักเราด้วยเหรอ?"
"เธอเป็นพนักงานเสริฟร้านเฮียชัยอ่ะ เราเหล่แยมบ่อยๆฮ่าๆ"
ฉันยิ้มขำกับคำพูดของฟ้าก่อนจะพยักหน้าให้เขาดื่มบ้าง
"หมดแก้วสิเราหมดไปแล้วนะ"
"เดี๋ยวนะถ้าหมดแก้วเราก็ต้องกลับโต๊ะไหมอ่ะ?"
ฟ้าเม้มปากมองอ้อนขณะที่ฉันกำลังยกยิ้มมองเขาอยู่อย่างรู้ทัน
"จะแวะมานั่งด้วยบ่อยๆก็ได้นะเราไม่ติด"
"จริงเหรอครับ?"
"จริงค่ะ"
ฉันยิ้มให้ฟ้าพร้อมกับแป้งและพรีมที่เดินมาหลังจากฟ้ากลับไปที่โต๊ะ ทั้งสองต่างเลิกคิ้วและรีบนั่งลงสัมพาดฉันทันที
"เพิ่งมาร้านได้ไม่นานคือผู้มาติดแล้ว?"
"ทำไงได้ล่ะพวกมึงเปิดทางให้ผู้ชายเข้าหากูเอง"
"แสบเวอร์ กูบอกแล้วอย่าให้เจ้าแม่รันวงการร้านเหล้าเพราะเราจะตายกันหมด"
แป้งเบะปากใส่ขณะที่ฉันกำลังเทเหล้าใส่แก้วและเหลือบมองไปทางโต๊ะของฟ้า ที่ตอนนี้ทั้งเขาและเพื่อนต่างมองตรงมาที่ฉันอยู่ฉันจึงยิ้มให้บางๆเพื่อเชื้อเชิญตามประสา
ฉันเป็นคนไม่ค่อยพูดก็จริงแต่ก็ใช่ว่าฉันจะอ่อยใครไม่เป็นน่ะนะ
00.01 am.
"งั้นเอาเป็นว่าไปต่อนะครับ เดี๋ยวเราไปดูแลเอง"
เสียงของฟ้าที่ดังขึ้นทำให้ฉันและเพื่อนต่างมองหน้ากัน เพราะเราตั้งใจจะไปต่อกันอยู่แล้วซึ่งนั้นทำให้แป้งขยับมากระซิบที่ข้างหูฉัน
"ให้มันไปเลยมึงยังไงมึงก็ไม่เมา"
"เอางั้นเหรอ?"
"ดีแล้วมีคนเฝ้าโต๊ะ"
"โอเค" ฉันละสายตาจากแป้งก่อนจะมองฟ้าที่กำลังยืนยิ้มอยู่ "งั้นไปเจอกันที่คลับนะ"
"โอเคเลยครับคนสวย"
ฉันยิ้มให้ฟ้าก่อนเขาจะรีบไปหารถตัวเอง ขณะที่พรีมก็หันมาหรี่ตาใส่ฉัน
"ล่าสุดคือคนสวยแล้ว"
"สวยดิมึงดูเดรสสีแดงของแม่นาง กูยอมจริงๆไม่ได้ผู้คือไม่ใช่แล้วไหม"
"เลิกแซ็วแล้วไปขับรถ"
"มึงขับ แล้วตอนกลับก็ขับกลับด้วยอย่าให้รู้ว่าไปตามผู้ชาย"
"บ้ารึไง"
ฉันส่ายหน้าและรับเอากุญรถของพรีมมาถือไว้ คือจริงอยู่แหละว่าอ่อยเป็นแต่ถ้าจะให้เอาเลยนี่ก็เกินไป..
(พระลักษณ์)
00.23 am.
"พระลักษณ์ยังไม่อยากกลับเหรอคะเนี้ย??"
"ยังอ่ะ เหล้ายังไม่ครึ่งขวดเลยเธอรีบไปไหนวะ?"
ผมเหลือบมองผู้หญิงที่มายืนเต้นยั่วอยู่ข้างๆอย่างมีอารมณฺ์ มีอารมณ์เสียนี่แหละเพราะเธอเอาแต่ชวนผมกลับห้องตั้งแต่เราย้ายจากร้านนั่งชิลมาเข้าคลับแล้ว
"พระลักษณ์อ่ะ"
"อย่างอแงดิเธอก็บอกแล้วว่าจะแดกเหล้าต่อ ถ้าง่วงก็กลับไปนอนไป"
ไอ้โซ่ที่ยืนยกขวดเบียร์กระดกอยู่ข้างๆหันมองผมทันทีหลังผมตอบผู้หญิงที่ตามมาจากร้านนั่งชิลด้วยอย่างหงุดหงิด ชื่อไรแม่งก็ไม่รู้ไม่อยากจำ
"พระลักษณ์นิสัยเสียอ่ะ!"
เธอด่าผมก่อนจะเดินออกไปจากโต๊ะผมอย่างเหวี่ยงๆ ขณะที่ผมก็หันมายกขวดเบียร์ขึ้นกระดกต่อ แม่งวันนี้คนอย่างเยอะเลยคลับแทบจะไม่มีที่ยืน
"มึงเป็นไรวะไอ้ลักษณ์?"
"กูบอกแล้วไงว่ากูหงุดหงิด คันไม้คันมือไปหมด"
ไอ้โซ่เอียงใบหน้ามองอย่างสอดรู้สอดเห็น
"ไม่รู้ว่าเรื่องไรหรอกนะแต่คืนนี้มึงน่าจะไม่ได้คนนั้นแล้ว"
"ช่างแม่งดิวันนี้กูไม่เ****น"
"เป็นไปได้" ไอ้โซ่เลิกคิ้วมองอย่างไม่เชื่อสายตา "อย่าให้เหมือนครั้งที่ขอแจมกับกูนะขอร้องเลย"
"มันส์ก็ว่า"
"โคตร"
ผมยกยิ้มมุมปากมองไอ้โซ่ที่กำลังยิ้มมุมปากพยักหน้าไปตามจังหวะเพลงอย่างรู้กัน และให้พูดก็พูดว่าไอ้โซ่นี่สนิทกับผมโคตรๆแล้วเพราะมันไปเที่ยวกับผมบ่อยถึงมันจะอยู่คนละคณะแต่มันก็ทำอะไรร่วมกับผมหลายๆอย่าง
ส่วนมากก็มีแต่เรื่องมันส์ๆน่ะนะ
"แล้วสรุปไอ้เดย์ไม่มา?"
"ปล่อยมัน"
"ถ้าไม่ใช่ว่ามันเป็นแฟนเอวามึงด่าว่าติดเมียแน่"
"เออดิ เพราะงั้นปล่อยมันดูแลน้องกูไปกูละเบื่อนักพวกมีแฟน"
"มึงก็เคยมี"
"แต่กูก็ไม่เคยหยุดเที่ยวกับมึงเลยนะ"
"เพราะงี้ไงกูเลยรักมึงมา เอ้าแดกสิครับรอไร"
ผมกับไอ้โซ่ชนขวดกันก่อนจะยกกระดกพร้อมกับเสียงดนตรีที่กำลังยกระดับความมันส์จนผมอดจะสะบัดหัวไปตามจังหวะไม่ได้
"เชี้ยอย่างได้"
"อะไร?"
"ผู้หญิงเดรสแดง"
ไอ้โซ่ล็อกคอผมให้ไปดูร่างบางในชุดเดรสสีแดงรัดรูปไปทุกสัดส่วนที่กำลังขยับร่างกายเต้นไปตามจังหวะเพลงด้วยรอยยิ้ม แต่เธอมันโคตรจะคุ้น...ตีนกูกระดิกเลยตอนเห็นหน้าชัดๆ
"เห็นแล้วกูอยากพาไปดูงูที่ห้องเสียแต่มีคนคุม"
ผมมองผู้ชายที่สูงกว่าแยมที่กำลังพยายามจะขยับเข้าหาเธอ แต่ดูแล้วแยมไม่น่าจะสนใจนักจนทำเอาผมยกยิ้มมุมปาก
"มันก็ได้แค่คุม"
"เดี๋ยวๆ คือมึงจะเอา?"
"กูไม่เอา"
"งั้นกูเอา"
"ไม่ได้"
"ยังไงวะไอ้สัตว์" ไอ้โซ่หันมองอย่างอารมณ์เสีย "สองหนึ่งได้กูไม่ติด"
"คนนี้ไม่ได้เพราะนี่มันโจทก์กู"
ไอ้โซ่ขมวดคิ้วมองขณะที่ผมกำลังยิ้มมองแยมโรลที่กำลังสนุกไปกับเพลงอยู่โดยที่ไม่รู้ว่าผมเห็นเธอแล้ว...ปกติผมไม่ชอบความบังเอิญแต่ขอเว้นคืนนี้ไปคืนนึงแล้วกัน
โทษทีที่แอบมองนะแยมโรล แต่เธอคงต้องโทษโลกเองแล้วแหละที่มันกลม.
1.21 am.
"ไอ้ลักษณ์กูต้องกลับแล้วว่ะ"
"เออ ป้องกันด้วยละ"
"ครับเพื่อน"
ผมชกไหล่ไอ้โซ่พร้อมกับยิ้มให้สาวที่กำลังคลอเคลียกับไอ้โซ่ออกไปจากคลับ ก่อนผมจะหันมองไปที่โต๊ะของแยมโรลอีกครั้ง ตอนนี้ตีหนึ่งกว่าแล้วและเพื่อนแค่ละคนของเธอกำลังเมาได้ที่แต่ไอ้ผู้ชายที่มันคุมแยมนี่ยังไง มันตามไม่หยุดเลย
ผมหรี่ตามองแยมโรลที่เดินเซๆออกไปจากโต๊ะคนเดียว ก่อนจะยกยิ้มมุมปากเพราะมันได้โอกาสแล้วที่ผมจะเข้าไปหาเธอ
แต่แปลกนะเมื่อกี้เธอยังดีๆอยู่เลย และดูๆแล้วแยมไม่ใช่พวกคออ่อน...เธอดื่มเก่งแต่ทำไมจู่ๆถึงได้เซออกไปแบบนั้น?
พรึ่บ!
"เฮ เดินยังไงให้เซขนาดนั้นล่ะครับ?"
"ขอบ..นาย?"
ผมยกยิ้มมุมปากและเลิกคิ้วมองแยมโรลที่สะบัดแขนออกจากการพยุงของผมทันทีหลังหันมาเจอว่าคนที่ช่วยไม่ให้เธอล้มไปเมื่อกี้คือผม แยมโรลดูเซอร์ไพรส์สุดๆที่เจอผมซึ่งนั้นทำเอาผมหัวเราะและแตะริมฝีปากตัวเองมองร่างบางตรงหน้าด้วยสายตาหยาบโลน
รู้ว่ามันคุกคามแต่พอดีตั้งใจทำ
"ตามมาเหรอ?"
"หลงตัวเองไปไหม?"
"งั้นก็แยกกัน"
ผมหัวเราะมองแยมโรลที่เดินหันหลังและรีบเดินไปทางห้องน้ำ แต่ด้วยคนที่เยอะมันเลยทำให้เธอไปเดินชนเขาจนตัวเองเกือบล้มถ้าผมไม่ตามไปรั้งตัวแยมไว้ทัน
"เดินยังไง?"
"ก็เดินอึ่ก.." แยมเม้มปากแน่นพร้อมหลบสายตาผมที่กำลังกอดประคองเธอไว้อยู่ "ปะปล่อยที"
"ก็เห็นอยู่ว่าเดินไม่ไหว นี่ก็จะช่วยไงคนเมา"
"ไม่ได้เมา!"
แยมเงยหน้ามาตอบด้วยใบหน้าแดงก่ำจนทำเอาผมหรี่ตามอง เพราะแววตาเธอมันฉ่ำกว่าเคย...ปกติตาแข็งยังกะตาปลาตาย
"รึไม่อยากให้คนอื่นประคองนอกจากแฟนตัวเอง?"
"ใคร?"
"ก็ไอ้หน้าหล่อที่คุมไง เรานี่เห็นเงียบๆก็ช่างเลือกผัวได้ดีเนาะ"
แยมเม้มปากก่อนจะพยายามขยับยืนเองดีๆ แต่ตอนนี้ร่างกายเธอมันอ่อนปวกเปียกไปหมดแล้วไหม..คือถ้าสมมุติผมไม่พยุงคือร่วงอ่ะ
"เลือกสิอย่างน้อยก็ไม่เลือกคนเหี้ยๆเป็นผัวแน่นอน"
"ว๊าย...เหมือนกำลังโดนด่าแต่ไม่เจ็บ"
ผมหัวเราะขำก่อนจะต้องแปลกใจมากขึ้นไปอีก เพราะร่างบางในอ้อมกอดเริ่มสั่นจนผมรู้สึกได้
"จะอ้วกเหรอ นี่เมาขนาดไหนวะเนี้ย?"
"มะไม่ได้เมาแต่มัน..แปลกๆ"
แยมตอบเสียงสั่นพร้อมกับหอบหายใจเสียงดังจนผมอดจะสงสัยไม่ได้ ผมพยุงเธอให้ออกมานั่งตรงเก้าอี้ด้านหน้าห้องน้ำก่อนจะนั่งยองๆลงเพื่อมองใบหน้าจิ้มลิ้มให้ได้ถนัดตา
"เฮ้ยไหวไหมเนี้ยยัยปลาตาย?"
"ใครตายอึ่ก.."
ผมว่าไม่ใช่เรื่องดี ผมขมวดคิ้วมองยัยตาปลาตายอย่างชั่งใจก่อนจะเอื้อมมือไปบีบแก้มให้แยมเงยหน้ามาสบตากัน ซึ่งมันทำเอาผมเผลอกลืนน้ำลายเมื่อสบสายตากับแววตาที่รุ่มร้อนและริมฝีปากฉ่ำวาวที่กำลังเผยอออกจากกันนิดๆ มันเป็นภาพที่โคตรจะอิโรติก..และนี่มันไม่ใช่อาการคนเมา
มันเป็นอาการของคนโดนยาปลุกเซ็กส์
- ผู้เขียน
