เด็กข้างคณะ
1363 คำ
____มหาลัย____
"มาแล้วเหรอมึงกว่าจะมาได้นะ ดีที่อาจารย์พ่อมาช้าไม่งั้นมึงโดนเล่นอีกแน่ๆ" วิทย์เพื่อนสนิทเธอเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอเดินมานั่งข้างๆ
"กูก็รีบมาชิปหายกลัวไม่ทันเหนื่อนโคตร"
หญิงสาวบ่นพร้อมกับหยิบขวดน้ำที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นมาดื่มจนหมดขวด
" เอ้า!ไอ้เชี้ยมิ้นท์น้ำกู"
"เอาน่าเดี๋ยวกูซื้อคืนให้"
ทั้งคู่ยังคงคุยกันจนเพื่อนๆมากันครบปิดท้ายด้วยอาจารย์พ่อที่เดินมาแล้วปิดห้องเรียนหลังจากนั้นก็เช็คชื่อ
"มินธิรา มินธิรา...."
"มิ้นท์ อาจารย์เรียกชื่อมึงแล้ว"
เพื่อนที่อยู่ข้างหลังสะกิดเธอที่ตอนนี้กำลังคุยกับเพื่อนจนไม่ได้ยินเสียงเรียกเช็คชื่อ
"ยัยมินธิรากับนายวิทยาเธอสองคนจะคุยอีกนานไหม?" อาจารย์พ่อถามขึ้นแล้วชี้ไปที่เธอกับวิทย์ที่กำลังคุยกัน
"คะ?อาจารย์หนูคุยแป๊บเดี๋ยวเอง"
"ไปยืนคุยกันข้างนอกไหมฉันอนุญาตนะ"
"ไม่คุยแล้วค่ะจารย์" มิ้นทำท่ารูดซิปปากแล้วนั่งเงียบทุกที่มองเธอก็พากันหัวเราะเพราะเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เข้ามาเรียนเอกนี้เธอจึงเหมือนของสำคัญของเอกนี้ด้วย เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กสูงแค่160ซม.หน้าตาน่ารักตากลมโตแต่ถึงจะตัวเล็กก็เล็กพริกขี้หนู เธอมีเพื่อนสนิทที่อยู่กลุ่มเดียวกัน5คน4คนอยู่เอกเดียวกันเป็นผู้ชายล้วนส่วนอีกคนเป็นผู้หญิงแต่อยู่กันคนละคณะเพราะเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวในห้องนิสัยของเธอเลยห้าวเหมือนผู้ชายไปบ้างแต่เพื่อนๆในกลุ่มก็รับรู้ได้ดีว่าที่เธอเป็นแบบนั้นก็เพราะเธอต้องดิ้นรนส่งตัวเองเรียนมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม
ทุกคนในกลุ่มเลยคอยช่วยเหลือเธอมาตลอดถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยเอ่ยปากร้องขอให้เพื่อนๆช่วยก็ตามเธอมักจะช่วยเพื่อนๆในห้องทำงานคอยอาสาช่วยอาจารย์ทำงานทำให้เธอเป็นที่รักของเพื่อนๆและอาจารย์
_____พักเที่ยง_____
"ไอ้มิ้นท์ทำไมวันนี้มึงมาช้าวะปกติมึงไม่เคยมาช้านะ"
"ก็เมื่อคืนนะสิ
กูแม่งเสือกไปรับแก้วเหล้าจากลูกค้าวีไอพีมากินเห็นเขาทิปให้เยอะไงกินไม่กี่แก้วก็เมา กูเลยตื่นสายน่ะ เนี้ยกูยังแฮงค์อยู่เลย" พูดจบก็หัวทิ่มลงไปนอนกับโต๊ะทันที
"เฮ้ยย!!!ไหวป่าวมึง กูว่าไม่ใช่ล่ะไอ้พวกนั้นมันต้องใส่อะไรให้มึงกินแน่ๆไม่งั้นมึงไม่น่าจะเป็นแบบนี้อ่ะ" เทคเพื่อนในกลุ่มมองอาการเพื่อนสาวที่ตอนนี้หมดสภาพพูดขึ้นแล้วหันไปคุยกับเพื่อนในโต๊ะ
"กูก็ว่าใช่นะจากประสบการณ์ที่กูผ่านมา อาการนี้แม่งใช่เลย"
ตี๋ชายหนุ่มลูกครึ่งจีนไทยพูดเสริม
"ไม่ใช่ประสบการณ์ที่มึงผ่านอ่ะแต่มึงทำมาก่อนไอ้ห่าตี๋ กูรู้ทันมึง"
"เชี้ย!!เอสมึงนี่ดักกูตลอดเลยนะมึง" ตี๋ชี้เอสแล้วเข่าไปกอดคอแล้วทะเลาะกันตามประสาเพื่อนสนิท "พวกมึงเบาหน่อยกูจะนอน"
กูว่ามึงไม่ต้องนอนล่ะมิ้นท์นู้นเจ้ากรรมนายเวรเดินมาล่ะ มิ้นท์หันไปตามสายตาที่วิทย์มองไป
"ไง พวกมึงไปแดกข้าวกัน"
ริต้าเพื่อนสาวคนสนิทของกลุ่มอีกคนที่อยู่คณะนิเทศเดินมายังไม่ทันจะถึงก็ส่งเสียงนำมาก่อน
"อ้าว!มึง! ไปทำไรมาสภาพถึงได้เป็นแบบนี้อ่ะ? " ริต้ามองมาที่มิ้นท์ที่ตอนนี้หมดสภาพดูไม่ได้
"กูแฮงจบนะ "
"ไม่ต้องไปถามมันอ่ะปล่อยให้มันนอนไป แล้วแต่มึงอ่ะมาถึงนี่เพื่อจะชวนพวกกูไปกินข้าวเนี้ยนะ?กูว่าไม่ใช่เอาดีๆมีไร? "
เทคมองหน้าริต้าแล้วถามเอาความจริงเพราะปกติจะรวมตัวกันหลังเลิกเรียนหรือไม่ก็วันหยุดแต่วันนี้มาแปลกๆ
"แฮะ แฮะ😅😅มึงนี่รู้ทันกูตลอดเลยไอ้เทคมึงช่วยทำเป็นไม่รู้สักเรื่องก็ได้นะ" ริต้าหันไปมองเทคแล้วทำท่าจะเดินไปนั่งข้างมิ้นท์เทคที่มองอยู่ก็ดึงคอเสื้อให้มานั่งข้างเขาแทน
" มึงงงเดี๋ยวเสื้อขาด" หญิงสาวทำหน้างอนใส่แล้วหันไปอีกทาง
"งอนเหรอมึง อ่ะ" เทคหยิบขนมมายื่นให้แล้วแกะป้อนให้เธอทำเอาเธอเขิน " มึง2คนพวกกูอยู่ตรงนี้" แล้วทุกคนก็หัวเราะสนุกสนานมีแต่มิ้นท์คนเดียวที่ตอนนี้ไปเฝ้าพระอินทร์เรียบร้อย
___คณะแพทย์______
"ไงมึง สรุปเมื่อคืนมึงไปไหนมา?"
"กูก็อยู่แถวร้านเหล้าแหละมึงก็รู้อยู่กูจะไปไหนได้วะ"
"เออวะ แสดงว่ามึงได้สาวว่างั้น??"
"ก็เอออสิวะ แล้วพวกมึงคิดว่ากูจะไปกับใคร? "
"ก็กูเห็นมึงกับน้องคนนั้น?"
"คนไหนวะ? "
"ก็คนที่กูเล่าให้มึงฟังเมื่อคืนไง"
"อ่อ น้องคนนั้นพอดีน้องมันเดินมาชนกูๆก็แค่ช่วยน้องมันแค่นั้นไม่เห็นมีอะไร"
"แค่นั้นจริงดิ?"
"ก็ใช่ไง! แล้วพวกมึงจะมาซักกูเพื่อ!"
ทันตะพูดจบก็มองไปทางตึกคณะวิศวะด้วยสายตาเย็นชาส่วนพวกเพื่อนก็คุยกันบ้างก็เดินไปซื้อน้ำที่ร้านค้าใกล้ๆตึกวิศวะ
"พวกมึง!!"
"พรวด แค่ก!แค่ก! อะไรของมึงวะ!ไอ้นิวมึงจะตะโกนเพื่อ!" แจ็คสำลักน้ำที่พึ่งกินเข้าไปออกมาใส่เพื่อนๆ "ไอ้เชี้ยแจ็ค แม่งสกปรก"
"เออเออ โทษทีวะ"
เพื่อนๆในโต๊ะต่อว่าแจ็คที่พ่นน้ำออกมาโดนตัวแล้วหันไปมองนิวที่เดินกระหืดกระหอบมาที่โต๊ะ
"มีอะไรวะมึงถึงรีบเดินมาขนาดนี้อ่ะ ?"
"พวกมึงจำไอ้น้องเด็กเสิร์ฟคนเมื่อคืนได้ป่าววะ"
ทุกคนนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน
" คนไหนวะ คิดไม่ออก"
หนึ่งในกลุ่มพูดขึ้น
"ก็คนที่ไปเสิร์ฟที่ห้องวีไอพีไง"
"อ๋ออออ" ทุกคนร้องออกมาพร้อมกัน
"ทำไมวะ?"
"ก็กูไปเห็นน้องมันมาเรียนดิวะ"
"ไหนวะ?น้องมันรอดได้ไงวะโดนยาไปขนาดนั้น" แจ็ค มองไปทางตึกคณะข้างๆ
"ใช่ไงมึง!!!ไอ้พวกนั้นแม่งหวังเคลมน้องมันขนาดนั้น กูเห็นน้องมันหลับอยู่ที่โต๊ะกับเพื่อนๆมันนู้น"
นิวชี้ไปที่โต๊ะแถวๆร้านค้าที่เขาพึ่งเดินไปซื้อน้ำมา
"น้องมันดวงดีวะรอดมาได้ ถ้าเป็นคนอื่นแม่งโดนไปแล้ว มึงว่าเหมือนกูไหมทันตะ? " แจ็คพูดขึ้นพร้อมกับหันไปถามเพื่อนที่นั่งจิ้มโทรศัพท์อยู่
"เออ น้องมันดวงที่เจอ..."
"เจออะไรวะ? " ทันตะพูดขึ้นแล้วหยุดไปทำให้แจ็คถามด้วยความสงสัย
"เจออะไร?มึงนี่หูไม่ดีล่ะ กูไปคลีนิคล่ะ" ทันตะรีบเปลี่ยนเรื่องแล้วเดินไปที่รถลานจอดรถ
////ทันตะ////
เกือบไปแล้วเกือบหลุดละ ไอ้แจ็คมันเป็นคนขี้สงสัยถ้าอยู่นานกว่านี้ได้หลุดแน่ว่าเมื่อคืนไปไหนกับใครดีน่ะหาเรื่องเลี่ยงออกมาได้ ทั้งที่ผมนั่งมองหาน้องมันตั้งนานแต่ก็ไม่เห็นที่แท้ก็หลับอยู่ที่โต๊ะกับเพื่อนนี่เองถึงว่าไม่เห็น ดีที่ไอ้นิวมันจำคนเก่ง ผมก็คิดว่าน้องมันคงลุกไม่ไหวหรอกโดนไปขนาดนั้น น้องมันเป็นคนแรกที่ผมนอนอยู่ด้วยยันเช้า เพราะปกติผมจะไม่ค้างกับใครได้แล้วก็แยกย้าย แต่กับน้องมันไม่ใช่ แล้วที่สำคัญครั้งแรกของน้องผมก็ดันเล่นสดกับน้องไปด้วยสิ
- ผู้เขียน
