“ที่รัก ขอยาดมหน่อยพี่เวียนหัวไม่ไหวแล้ว”
“เป็นไงบ้างคะ ไปหาหมอดีมั้ยสีหน้าพี่ดินดูไม่ค่อยดีเลย”
เพียงดาวเป็นห่วงสามีหลังเห็นเขาหน้ามืด เวียนหัว ทานข้าวไม่ได้ตั้งแต่เช้า ด้านนมแย้มที่เห็นอาการของภูดินก็นึกสงสัย อาการแบบนี้เหมือนกับ...
“หนูดาวนมขอถามอะไรซักหน่อยนะคะ”
“คะนม”
“ประจำเดือนไม่มานานแค่ไหนแล้วคะ”
“ก็......เดือนกว่าแล้วค่ะ”
“เดือนกว่า!!!”นมแย้มอุทานเสียงดังพร้อมยิ้มกว้าง
“พาหนูดาวไปหาหมอเลยค่ะ”นมแย้มบอกทั้งคู่
“นมคะคนที่ป่วยไม่ใช่ดาวนะคะ แต่เป็นพี่ภู”เพียงดาวบอกนมแย้มด้วยความงุนงง
“นั่นน่ะสิครับนม ผมเวียนหัว อาเจียนจนไม่มีแรงแล้วนะครับ ยังจะให้ดาวไปหาหมออีก”ภูดินพูดเสียงอ่อยด้วยความน้อยใจ
ผิดกับนมแย้มที่ยิ้มและหัวเราะด้วยท่าทางมีความสุขก่อนจะบอกคนทั้งคู่ที่นั่งทำหน้างงกันอยู่
“ก็นมสงสัยว่าหนูดาวจะ....ท้อง”
“ท้อง!!!!”ภูดินและเพียงดาวร้องพร้อมกัน
“ไม่ต้องเสียงดังกันค่ะ
