และมันไม่ใช่แค่วันสองวันแรกเท่านั้นที่เวย์ไทม์ทำเหมือนกับเธอไม่มีตัวตนสำหรับเขา เพราะนี่ก็ผ่านมาหลายวันมากแล้วตั้งแต่ผู้หญิงคนนั้นเข้ามา เวย์ไทม์ก็ไม่เคยมองชามีนอีกเลย ไม่เคยเอ่ยปากพูดกับชามีนอีกเลย
อาหารที่ชามีนทำเขายังคงกินมันเหมือนเดิม แต่ก็กินกับผู้หญิงของเขาตลอด ทุกคืนพวกเขานอนด้วยกันและมักจะออกมาพร้อมกันเว้นแต่วันไหนที่เวย์ไทม์ต้องไปทำงานเช้านั่นแหละที่จะออกมาก่อน ตกเย็นกลับมากินข้าวเสร็จก็พากันนั่งเล่นสักพักแล้วก็เข้าห้องไป วันไหนที่ชามีนลองไม่ได้ทำกับข้าวไว้ให้เขาเขาก็ไม่ได้เอ่ยปากสั่งแต่กลับลงมือทำมันเองหรือถ้าจะกลับดึกก็จะโทรมาให้จีน่าสั่งอาหารจากข้างล่างได้เลย
เชื่อไหมว่าการทรมานเธอของเขาด้วยวิธีนี้มันได้ผลอย่างดีเลยจริง ๆ มันทรมานมากกว่าการที่เขาทำให้เธอน้อยเนื้อต่ำใจด้วยการออกคำสั่งหรือหาเรื่องเธอต่อหน้าผู้หญิงของเขาซะอีก การไร้ตัวตนแต่กลับรู้สึกเป็นส่วนเกินมันทำให้เธอรู้สึ
