การใช้ชีวิตของเวย์ไทม์กับชามีนก็ยังเหมือนเดิม เวย์ไทม์ออกไปทำงานตามตารางกลับดึกดื่นแทบทุกวัน ส่วนชามีนก็ทำงานบ้านทำอาหารให้เขาทั้งเช้าเย็นและรอเขาทุกวันโดยไม่ได้ออกไปไหนเพราะรหัสห้องก็ไม่รู้ คีย์การ์ดที่ควรจะใช้ได้ก็ถูกเขายึดไป เครื่องมืดติดต่อสื่อสารก็ไม่มีแม้จะมีของเขาอยู่ในห้องทำงานแต่ก็ถูกตั้งรหัสผ่านเข้าใช้งานไม่ได้ แต่ถึงแบบนั้นเธอก็ไม่ได้คิดจะเอามาติดต่อใครอยู่แล้วเพราะเธอไม่ได้คิดจะหนีเขา เธอเลือกที่จะอยู่แบบนี้เองเลยไม่ได้เดือดร้อนกับเรื่องนี้เท่าไหร่
แต่สิ่งหนึ่งที่กำลังทำให้เธอเดือดร้อนและรู้ได้ทันทีว่าคงจะเป็นของจริงที่เขาทำแล้วก็คือผู้หญิงร่างระหงส์คนหนึ่งที่อยู่ ๆ ก็เปิดประตูเข้าห้องเวย์ไทม์มาด้วยตัวเองพร้อมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ ใบหน้าถูกแต่งแต้มอย่างคมเฉี่ยวตามสไตล์สาวอเมริกา เธอเดินเข้ามาด้วยความมั่นใจและหยุดเผชิญหน้ากับชามีนที่เดินตามเสียงมาเช่นกัน
“คุณ เป็นใครคะ” ใจของเธ
