“คำว่ารักที่ไร้ค่าของเธอไม่มีความหมายสำหรับฉันสักนิด” เสียงเยือกเย็นของเวย์ไทม์เอ่ยขึ้นหลังจากกระชากแขนบางจนชามีนล้มลงมาบนเตียงพร้อมกับเขาที่เป็นฝ่ายทาบทับเธอ
เขาบอกแล้วว่าทุกวันนี้เขาหลับไม่ค่อยสนิท หลับยาก เพราะฉะนั้นตอนที่เธอเปิดประตูเขามาเขาก็รู้สึกตัวแล้วแต่ก็ยังคงนิ่งอยู่แบบนั้นเพื่อรอดูว่าเธอจะเข้ามาทำอะไรและจะพูดอะไร สุดท้ายคำพูดของเธอก็ทำให้เขาอยากบีบคอเธอให้ขาดอากาศไปให้รู้แล้วรู้รอด
รักเขาเหรอ และความรักของตัวเองกับความแค้นของเขางั้นเหรอ เหอะ! รักของเธอมีค่าขนาดนั้นเลยหรือไง
“อยากจะมองไร้ค่าหรือไม่เห็นค่าของมันก็เรื่องของพี่ภพ แต่มีนเต็มใจจะให้แบบนี้เหมือนเดิม” เธอจะไม่เจ็บและน้อยใจกับคำพูดของเขาได้ยังไง แต่เธอก็เลือกจะตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
“เลิกเรียกฉันว่าพี่ภพสักที ฟังแล้วจะอ้วก!” เวย์ไทม์เอ่ยขึ้นอย่างดุดันกับคำเรียกของเธอที่ทำให้เขายิ่งนึกถึงว
