“ไม่ว่าพี่จะเป็นเวย์ไทม์หรือพี่ภพ มีนก็รักพี่ไปแล้ว และไม่ว่าพี่จะผอมเหมือนตอนนี้หรืออ้วนเหมือนตอนนั้น มันก็ไม่ได้สำคัญอะไรกับมีนเลย”
ชามีนผละออกจากจูบก่อนจะพูดความรู้สึกของเธอออกไป ความรู้สึกที่ตอนนี้เธอโตแล้ว เธอเข้าใจอะไรมากขึ้นแล้วว่าคนเราไม่ว่าจะหุ่นยังไง ผิวแบบไหน เราก็ไม่มีสิทธิ์ไปดูถูกเขา
เธอยอมรับว่าอดีตเธอเคยอายเพราะภพเทพจริง แต่ความเป็นเด็กมันมีใครบางที่ไม่อาย ความเป็นเด็กที่มองโลกไม่ได้กว้างนัก ประสบการณ์ยังน้อยนิด ชีวิตไม่ได้เจอผู้คนและกความแตกต่างอะไรมาก พอถูกพูดถึงในทางที่เป็นตัวตลกก็ย่อมอายและอยากออกห่างอยู่แล้ว
และที่สำคัญ
“ถ้าตอนนั้นมีนรังเกียจที่พี่ภพอ้วน มีนจะเข้าไปทำความรู้จักกับพี่ภพงั้นเหรอ” แต่ที่เธออายและเผลอพูดจาไม่ดีไปมันก็เริ่มจากคำล้อจากคนอื่นที่มากเกินไปจนเธอรับไม่ไหวก็แค่นั้น
แต่เธอไม่โทษเขาหรอก เพราะคนถูกทำร้ายความรู้สึกเขาไม่ได้คิดเหมือนคนทำร้าย เขาจำ
