หลังจากชามีนทำเรื่องเขียนใบลาออกและออกจากบริษัทก็ตรงมายังที่พักของเวย์ไทม์ทันที การมาครั้งนี้ก็เพื่อมาทำให้เขารู้ว่าสิ่งที่เขาทำสำเร็จอีกอย่างแล้ว และก็มาเพื่อเก็บของออกจากที่นี่นั่นเอง
“ยินดีต้อนรับผู้จัดการคนใหม่” เสียงอารมณ์ดีของเวย์ไทม์ดังขึ้นพร้อมกับชูแก้วไวน์ในมือขึ้นเมื่อเห็นชามีนเดินเข้ามา
“ตอนนี้ก็เอาคืนครบแล้ว ทั้งทำให้รักแล้วก็ถูกมองความรักไร้ค่า ทำให้อับอายต่อหน้าคนมากมาย แล้วก็ต้องถอยออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ เราไม่มีอะไรติดค้างกันแล้วนะ”
ชามีนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่สายตากลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวดก่อนจะหมุนตัวเดินเข้าไปในห้องนอนของเขา ห้องที่มีของ ๆ เธออยู่ในนั้น
“เธอคิดว่ามันจะพอจริง ๆ เหรอ เธอลืมไปหรือเปล่าว่ายังเหลือความเจ็บปวดและสิ้นหวังจนตัดสินใจอะไรโง่ ๆ อีกอย่าง!”
เสียงเยือกเย็นของเวย์ไทม์เอ่ยขึ้นหลังจากลุกตามชามีนเข้ามาเมื่อเห็นว่าเธอคิดไปเองว่าแค่นี้จะพอจริ
