“ให้ลุงเป็นพ่อเราได้ไหม” หลังจากเวย์ไทม์ได้ยินเด็กน้อยพูดออกมาแบบนั้นพร้อมกับแววตาที่แฝงความเจ็บปวดนั่นมันก็ทำให้เขาเองเจ็บปวดไปด้วย และนั่นก็ทำให้เขาพูดประโยคนั้นออกมา ประโยคที่เขาไม่คิดว่าตัวเองจะพูดมันออกไปเหมือนกัน
“...” เด็กชายชาเมลมองหน้าเวย์ไทม์นิ่งทันที
ที่ผ่านมามีคนไม่น้อยเข้าหาแม่เขา มีคนไม่น้อยชอบพูดหยอกล้อเขาว่าเรียกลุงว่าพ่อก็ได้ และทุกครั้งเด็กน้อยก็จะตอบออกไปด้วยคำพูดเกินเด็กที่ทำให้คนพวกนั้นชะงักนิ่งไปอย่างเช่น คุณแก่เกินกว่าผมจะเรียกว่าพ่อคับ คุณไม่เหมาะที่จะเป็นพ่อผมคับ คุณไม่เหมาะจะเป็นคนรักของแม่ผมคับ เป็นต้น
แต่ครั้งนี้ที่เขาได้ยินเวย์ไทม์พูดแบบนี้เขากลับเอาแต่มองหน้าเวย์ไทม์นิ่ง นิ่งจนเวย์ไทม์ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรหรือกำลังหาอะไรจะมาปกป้องแม่ตัวเองอีกหรือเปล่า แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ชามีนแอบฟังอยู่หน้าครัวแปลกใจไม่น้อยก็คือไร้คำปฏิเสธจากลูกชายเธอเหมือนทุกครั้ง
และ
