บทที่ 49
รถลีมูซีนคันงามแล่นมาจอดที่หน้าร้านเหล้าแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นแหล่งชุมชนที่ไม่ไกลจากตัวคฤหาสน์ของลินเดลอฟนัก ริชาร์ดจอดรถเสร็จก็เอ่ยเรียกเจ้านายหนุ่มที่ยังคงนั่งหลับตานิ่ง
“ถึงแล้วครับคุณหมอ”
ไทเรลล์ลืมตาขึ้น สีหน้ายังคงไร้ความรู้สึกเช่นเดิม เขาหันไปมองนอกกระจก ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“ลุงริชาร์ดน่าจะพาผมไปร้านที่เงียบกว่านี้หน่อยนะครับ”
“เอ่อ ผมขอโทษครับ พอดีผมเห็นร้านนี้มันอยู่ไม่ไกลจากบ้านของคุณหมอน่ะครับ”
ไทเรลล์ถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะออกคำสั่ง “ลุงริชาร์ดจะรอผมบนรถ หรือว่าจะออกไปเดินเล่นก่อนก็ตามสบายนะครับ ผมขอใช้เวลาที่นี่สักหนึ่งชั่วโมง”
“ครับคุณหมอ”
แล้วหนุ่มหล่อในชุดทำงานเรียบหรูก็ก้าวลงไปจากรถคันงาม ริชาร์ดมองตามชายหนุ่มที่เดินเข้าไปในร้านเหล้าด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไง
ไทเรลล์นั่งดื่มเหล้าอยู่จนเริ่มรู้สึกมึนเมา ก็เรียกพนักงานมาเก็บเงินเพื่อจะกลับบ้าน แต่ร
