ร่างบางถูกอุ้มขึ้นแนบอก อารัญพาเธอเดินเข้าไปในห้องนอน แล้วโยนเธอลงบนเตียงอย่างไร้ความอ่อนโยน
พิมพ์ใจหวีดร้องด้วยความตกใจ ร่างสาวกระเด้งกระดอนครู่เดียวก็หยุดนิ่ง
“เดี๋ยวเธอจะได้รู้ว่า ตอนเล่นละคร กับตอนโดนของจริงมันแตกต่างกันยังไง”
อารัญแกะกระดุมที่เหลือด้วยมือข้างเดียวจนหมด เขาสะบัดเสื้อออกจากตัว ทิ้งมันลงบนพื้น
เขาถอดเข็มขัด รูดออกจากเอว แล้วโยนลงบนเตียง
พิมพ์ใจหลับตาลงก่อนที่เขาจะถอดกางเกงออกจากเรือนกายกำยำ เธอจึงไม่เห็นแววตาเย้ยหยัน และปากที่เหยียดยิ้มร้ายกาจ
แม้จะเตรียมใจมาแล้ว แต่พอตกอยู่ในสถานการณ์จริง พิมพ์ใจก็ไม่อาจห้ามใจไม่ให้สั่นไหวได้เลย ยิ่งพอร่างกายใหญ่โตที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามทาบทับลงมาบนเรือนกายของเธอ พิมพ์ใจก็ตื่นตระหนกจนน้ำตาเอ่อคลอเต็มหน่วยตา
“อ๊ะ !”
พิมพ์ใจอุทานตกใจ เมื่อสาบเสื้อนักศึกษาถูกกระชากจนกระดุมขาดทุกเม็ด เขาจับเธอพลิกซ้ายขวา ลอกคราบเธอจนเหลือเพียงแค่กางเก
