หลังจากออกมาจากห้องน้ำแล้ว อารัญแต่งตัวเสร็จก่อน เขาออกจากห้องนอนแล้วเดินเข้าห้องครัว คนที่นอนหลับเต็มอิ่มมาทั้งคืน แต่กลับมาถูกเขาสูบเรี่ยวแรงแต่เช้า กว่าจะแต่งตัวเสร็จแล้วเดินออกมาจากห้องนอน เธอก็พบว่ามีอาหารเช้าตั้งรออยู่บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว
เธอมองอาหารเช้าบนโต๊ะ มองเลยไปยังคนที่กำลังถอดผ้ากันเปื้อนแขวนไว้กับที่แขวนข้างผนัง ในตอนที่เขาหันกลับมา พิมพ์ใจจึงเอ่ยถามเขาว่า
“คุณรัญเป็นคนทำกับข้าวพวกนี้เหรอคะ”
คนตัวโตตีหน้าเคร่งขรึม เดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ ก่อนจะตอบด้วยเสียงเข้มดุว่า
“แล้วเห็นคนอื่นอยู่ในห้องนี้มั้ยล่ะ”
พิมพ์ใจนั่งลงที่เก้าอี้ตรงกันข้ามกับเขา เธอยิ้มอ่อนหวาน
“งั้นอาหารเมื่อวานนี้ คุณรัญก็เป็นคนทำเองเหรอคะ”
“พูดมาก รีบกิน ฉันจะไปส่งที่มหาวิทยาลัย”
“งั้นแผลที่นิ้ว ก็เกิดจากการทำอาหารใช่มั้ยคะ”
อารัญจับช้อนส้อมในมือค้างไว้ เขาเงยหน้าขึ้นมองคนช่างซักช่างถาม
“เธอจะกินข้า
