วาสินีไม่ใช่เด็กไร้เดียงสา มองแวบเดียวเธอก็รู้ว่า ลูกเลี้ยงของคุณมานะชัยไม่ใช่เด็กฝึกงานธรรมดาแน่นอน
แต่เพราะสถานะระหว่างเธอกับอารัญยังไม่ชัดเจน เธอจึงไม่สามารถต่อว่าอะไรเขาได้ และคนอย่างอารัญ ก็ไม่สยบยอมให้ใครง่าย ๆ ยิ่งไล่จับ เขาก็ยิ่งวิ่งหนี วาสินีจึงยอมที่จะให้มีช่องว่างอยู่อย่างนั้น ดีกว่าตัดขาดกันไปเลย อย่างน้อยอยู่แบบนี้เธอก็ยังมีหวัง
ถึงแม้ผู้ใหญ่จะเกริ่นเรื่องหมั้นหมายของเธอกับเขาแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ยอมตกปากรับคำกับผู้ใหญ่ ทั้งที่ธุรกิจของเขา กับธุรกิจของครอบครัวของเธอ จะเอื้อประโยชน์กันและกัน แต่ดูเหมือนว่า อารัญจะไม่สนใจเลยสักนิด
“แล้วเจอกันนะคะ”
“ครับ”
เมื่อวาสินีเดินออกจากห้องไป อารัญจึงปิดล็อกประตูห้อง แล้วเดินไปหาคนที่เอาแต่นั่งก้มหน้าอยู่ที่โซฟา
8 เด็กท่านประธาน
พิมพ์ใจสะดุ้งตกใจเล็กน้อย ในตอนที่ร่างสูงใหญ่นั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับเธอ และก็ต้องตกใจมากยิ่งขึ้น เมื่อเขา
