“พิมพ์ !”
โครม !!!
เพราะฝันร้าย จึงทำให้อารัญดิ้นไปมาจนสะดุ้งตื่น เขาตกจากเปลที่นอนอยู่ ร่างสูงกำยำตกลงกระทบพื้น ใบหน้าหล่อเหลาบิดเบ้ เพราะเจ็บและจุกไม่ใช่น้อย
อารัญขยับตัวลุกขึ้นนั่ง รู้สึกเจ็บตรงบั้นท้าย เขามองไปรอบกาย ก็เห็นว่ายังมืดอยู่ ชายหนุ่มจึงยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู ก็พบว่านี่เพิ่งเวลา 4.00 น.
คนสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้าย ถอนหายใจอย่างโล่ง เมื่อรู้ว่ามันเป็นเพียงแค่ความฝัน เขายกมือขึ้นจับที่หน้าตัวเอง ก็พบว่ามีน้ำตาไหลออกมาจริง ๆ
อารัญเช็ดน้ำตาบนใบหน้า พร้อมทั้งสูดน้ำมูกสองที หัวใจยังเต้นแรง และรู้สึกวูบโหวงในอก เขาหันไปมองประตูบ้านหลังเล็กที่ยังคงปิดสนิท ก่อนจะหันกลับไปมองบ้านที่อยู่หลังตรงกันข้ามกัน บ้านไอ้หอกหักนั่น ไอ้ตัวโกงที่คิดจะมาแย่งเมียของเขาไป เขาไม่มีวันยอมหรอก
พิมพ์ใจเป็นเมียเขา ลูกในท้องของเธอก็เป็นลูกของเขา เขาจะสู้จนสุดใจ จะง้อจนกว่าเธอจะยอมคืนดี จะปักหลักอยู่ตรงน
