สายของวันต่อมา
“สรุปเมื่อวานทำไมแกไม่มาเรียน แกยังไม่ได้ตอบฉันเลยนะการ์ตูน”
ชามถามเสียงเข้ม ดวงตาจ้องเขม็งเหมือนจะคาดคั้นเอาความจริงให้ได้
“ใช่! แกหายไปไหนมาทั้งวันทั้งคืน ฮะ!”
ดรีมก็ไม่ยอมแพ้ รีบถามต่อในทันที
"ฉันแค่..."
การ์ตูนเม้มริมฝีปากแน่น เธอเพิ่งเปิดปากกำลังจะตอบ แต่เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาตัดบทสนทนาทุกอย่าง
“การ์ตูน”
เสียงคุ้นเคยที่เธอไม่อยากได้ยินที่สุดในตอนนี้ และแน่นอนเสียงนั้นคือเสียงของซี ที่กำลังก้าวเข้ามาทั้งสีหน้าเหนื่อยล้า ทั้งแววตาเหมือนคนร้องขออะไรบางอย่าง ที่เธอไม่เหลือให้เขาแล้ว
“ทำไมหนูไม่ยอมรับสายพี่เลยล่ะ พี่โทรหาหนูทุกวันเลยนะการ์ตูน พี่มีเรื่องสำคัญจะคุยกับหนู”
การ์ตูนเบือนหน้าหลบ แล้วเธอก็ถอนหายใจเบาๆอย่างคนที่หมดความอดทน
“พี่ซีมีอะไรคะ”
น้ำเสียงของเธอเรียบจนแทบจะเย็นชา นั่นยิ่งทำให้สีหน้าของซีหนักขึ้นกว่าเดิม
“มีสิ พี่มีเรื่องอยากคุยกับหนูแค่สองคนนะ ค
