“จริงอยู่ตอนแรกพี่คิดจะแก้แค้นไอ้ซี เพราะมันเหยียบย่ำศักดิ์ศรีพี่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แบบนั้นแล้ว พี่ไม่ได้คิดเรื่องแก้แค้นอีกแล้วเพราะพี่รักหนูจริงๆการ์ตูน”
ฟอร์มเอ่ยคำว่ารักแบบไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียว แม้ว่าซีและคนอื่นๆจะยืนมองดูอยู่ก็ตาม เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น นอกจากเธอผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่กำลังยืนร้องไห้อยู่ตรงหน้าเขา
ทว่าความหวังเล็กๆ ในดวงตาของฟอร์มดับลงทันทีที่การ์ตูนยิ้มทั้งน้ำตา ยิ้มแบบคนที่เสียความเชื่อใจจนหมดสิ้นไปแล้ว
“งั้นเหรอคะ”
เสียงของเธอแผ่วเบา
“แต่ความรักไม่ได้เกิดจากความสงสารนะคะพี่ฟอร์ม ความรักมันต้องเกิดเพราะความรักจริงๆ ไม่ใช่เพราะชีวิตหนูน่าสงสารจนพี่อยากช่วยเหลือ และสำหรับพี่พี่คงสงสารหนูเท่านั้น เพราะฉะนั้นหยุดสงสารหนูแล้วกลับไปอยู่ในที่ของพี่เถอะค่ะ”
เธอขยับถอยหลังทีละก้าวทีละก้าว ดวงตากลมที่เคยสดใสกลับสั่นระริก
ซีมองภาพทั้งหมดด้วยหัวใจแหลกไม่ต่างกัน แต่ลึกๆกลับรู้ส
