แล้วทันทีที่การ์ตูนสลัดมือซีออก เธอก็รีบพุ่งตัวกลับไปที่รถของตัวเองอย่างสุดจะทน แล้วน้ำตาอุ่นๆก็ไหลอาบแก้มไม่หยุด
หัวใจเต้นแรงจนแทบแตกเป็นเสี่ยงๆ แต่เธอก็ฝืนยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาทิ้งทั้งหมดก่อนจะเปิดประตูรถเข้าไปนั่งในรถทันที
ปัง!
เธอสูดลมหายใจลึก เธอสั่นเครือไปทั้งตัว และมองผ่านกระจกมองหลัง เพื่อที่จะมองหารถคันที่จอดขวางเธอไว้เมื่อครู่ แต่รถคันดำที่ขวางไว้กับหายไปแล้วอย่างไร้ร่องรอย ราวกับไม่เคยมีอยู่ตรงนั้นมาก่อน การ์ตูนกำพวงมาลัยแน่นขณะหัวใจยังย่ำแหลกไม่หยุด
"การ์ตูน การ์ตูนคะ~ เปิดประตูรถให้พี่ก่อนค่ะ หนูฟังพี่ก่อนนะคะ พี่ขอร้องนะ"
ซีทุบลงมาที่กระจกรถ พร้อมทั้งอ้อนวอนขอให้เธอเปิดประตูรถให้
“ฮึก! พอแล้ว~ พอแล้วจริงๆ พอกันที่กับคนแบบนี้”
เธอเอ่ยเสียงสั่นกับตัวเอง ก่อนจะเหยียบเบรกและเข้าเกียร์ถอยหลังทันที เพื่อหนีออกจากภาพบาดใจที่ยังตามหลอกหลอนอยู่
และในจังหวะที่รถเธอค่อยๆถอยออกมา ซี
