หลงกลรักวิศวะร้าย

“อ๊าา ~ พี่ซีคะเบาหน่อยค่ะ หนูขอรับสายของพี่ฟอร์มแปบได้ไหมคะ อ๊าาา~ อื้ม~“ สองร่างกำลังนัวเนียกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ราวกับต่างคนต่างหิวกระหาย แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเสียงของโทรศัพท์ชองชมพูดังขึ้น “เธอนัดมันไว้ด้วยหรอ" ซีขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ หลังจากที่รู้ว่าหญิงสาวไม่ได้รับแค่งานของตัวเอง ทั้งที่เขาเองก็รู้ดีว่าผู้ชายที่โทรเข้ามาคือฟอร์ม ผู้ชายที่เป็นเจ้าของร่างกายของชมพู หญิงสาวที่ขายร่างกายเพื่อความสุขส่วนตัว "เปล่าค่ะวันนี้หนูรับแค่งานพี่คนเดียวเลยค่ะ อ๊าาา~ อึก!~" ชมพูกัดริมฝีปากแน่น ก่อนจะกลั้นใจเอ่ยบอกคนที่อยู่บนร่าง "งั้นก็ไม่ต้องรับ จะสนใจทำไมในเมื่อเธอไม่ได้รับงานใครเพิ่ม" "แต่หนูรับปากกับพี่ฟอร์มไปแล้วว่า หนูจะไม่รับงานจากใครเพิ่ม เพราะพี่ฟอร์มเขาไม่ชอบใช้ผู้หญิงร่วมกับใครค่ะ อ๊าา~" "ช่างแม่งดิ มันคงไม่โผล่หัวมาตอนนี้หรอก" พูดจบซีก็ยันกายลุกขึ้น ก่อนจะตอกอัดสะโพกแกร่งเข้าไปในรูร่องอย่างรัวๆ ไม่สนใจกับสายที่โทรเข้ามาแม้แต่น้อย ในขณะที่หญิงสาวกำลังร้องครวญครางอยู่นั้น แคร็ก!! ไม่นานประตูที่เธอไม่ได้ล็อค ก็ถูกเปิดออกจากผู้มาใหม่ "พะ...พี่ฟอร์ม~" ชมพูเบิกตากว้าง มองคนที่อยู่ตรงหน้าประตูด้วยความตกใจสุดขีด "แม่งเอ้ย~" ซีเองก็ตกใจไม่ต่าง แต่จังหวะนี้เขากำลังจะแตะขอบสวรรค์อยู่รำไร จังไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหยุดสะโพกที่กำรังรัวลงได้ "มึงทำเหี้ยอะไรวะชมพู!" ฟอร์มที่ยืนมองสองร่าง ที่กำลังนัวเนียกันอยู่บนเตียงอย่างเอาเป็นเอาตาย "พะ...พี่ฟอร์มแปบนะคะ อ๊าาา~ พี่ซีหยุดก่อนค่ะ อ๊าาา~" ชมพูผลักร่างของซีให้หยุดการกระทำ แต่ทว่าซีกับไม่ได้สนใจ แถมยังกระหน่ำสะโพกรัวมากขึ้น "ไอ้เวรเอ้ย!" "ว้าย!! พี่ฟอร์มอย่าทำพี่ซีค่ะ!" พัวะ! พัวะ! เช้าวันต่อมา “ไอ้ฟอร์ม มึงเป็นอะไรแต่เช้าวะ หน้ามึงเครียดยิ่งกว่าตอนสอบไฟนอลอีก หรือว่าเมื่อคืนจัดหนักไปหน่อยหรอวะเพื่อน” ทรอยหันมามองเพื่อนอย่างสงสัย “เออนั่นดิวะ วันนี้มึงดูตึงจังวะ” ซันเดย์เสริม ฟอร์มขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะพ่นลมหายใจแรงอย่างหัวเสีย “จัดหนักเหี้ยอะไรละ ยัยชมพูดันไปรับงานกับไอ้ซีปี 4 นะสิวะ กูแม่งเข้าไปเจอมันสองคนกำลังเอากันคาเตียงอยู่เลย กูหงุดหงิดที่แม่งรับงานมั่วไปพอเว้ย กูเสือกแม่งอดเย็ดอีกไอ้สัส” ทรอยเลิกคิ้ว “อ้าว ไหนมึงเคยบอกว่าเด็กมึงไม่ใช่ไงวะ” “ก็เออดิวะ แต่ไอ้ซีมันเสือกขึ้นมาเย็ดแซงหน้ากูไง” ฟอร์มว่าเสียงห้วน ความหงุดหงิดเหมือนยิ่งก่อตัวขึ้นทุกครั้งที่เขานึกถึงภาพเมื่อคืน ถึงเขาจะไม่เคยคิดจริงจังกับเด็กในสังกัด แต่เขาก็ไม่ชอบให้ใครมาล้ำเส้น มันเหมือนโดนหยามหน้า ทั้งในแวดวงและต่อศักดิ์ศรีของตัวเอง โดยเฉพาะในวงการที่ต่างฝ่ายต่างรู้กฎเงียบกันดีว่าของใครของมัน "แต่มึงก็มีเด็กอีกเยอะแยะไม่ใช่หรอวะ สนใจทำไมกับแค่ยัยนั่น" ทรอยเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งยิ้มที่มุมปาก รู้ดีว่าเพื่อนไม่ได้มีเด็กแค่คนเดียวเท่านั้น “นั่นมันก็เรื่องหนึ่งเว้ย แต่ของที่กูจับอยู่ใครก็แตะไม่ได้ มึงเข้าใจไหมวะ” น้ำเสียงของฟอร์มนิ่งแต่เต็มไปด้วยโทสะ "อย่าบอกนะว่าที่มุมปากมึงช้ำ เป็นเพราะมึงไปฟัดกับมันมา" ซันเดย์ถามขึ้นทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าใช่ "เออ กูซัดเอาความสะใจเฉยๆเว้ย ส่วนเรื่องผู้หญิงกูไม่เอาต่อมันแน่นอน" ฟอร์มยกนิ้วขึ้นแตะที่มุมปาก ที่ยังคงแดงช้ำจากการกระโจรเข้าฟัดกันกับซีเมื่อคืน “หึ! กูไม่อยากนึกสภาพไอ้ซีเลยว่ะ” น้ำเสียงเขาเหมือนกำลังดูหนังสนุก ภาพในหัวของทรอยคือ ซีที่โดนฟอร์มถล่มใส่คาเตียงแบบไม่ได้ตั้งตัว พลางคิดว่าถ้าเห็นภาพซี กำลังแก้ผ้าล่อนจ้อนแล้วโดนเพื่อนของเขาซัด ด้วยตาตัวเองคงสนุกน่าดู "นี่อย่าบอกนะ ว่ามึงซัดมันทั้งที่มันยังเย็ดกันอยู่" ซันเดย์เอ่ยถามพร้อมทั้งขำไปด้วย รู้ดีว่าเพื่อนกำลังหัวเสีย แต่ก็นึกขำไม่ได้เลยจริงๆ "แล้วมึงคิดว่าคนอย่างกู จะรอให้มันเย็ดกันต่อสบายๆหรอวะ กูไม่ได้ใจบุญขนาดนั้นเว้ย" "ไอ้เหี้ย มึงนี่แม่งเหี้ยจริงว่ะไอ้ฟอร์ม ฮ่าๆๆ" ซันเดย์ขำขึ้นด้วยความพอใจ "เป็นกูแม่งก็ไม่ปล่อยว่ะ หยามกันเกินไป อีกอย่างคนอย่างไอ้เหี้ยซีแม่งต้องเจอแบบนี้" ทรอยเองก็ไม่ต่าง ทั้งพูดและก็ทั้งขำพอใจสุดๆ ซันเดย์ทำหน้างงนิดๆ แล้วเอ่ยขึ้น “กูก็เห็นว่ามันมีแฟนแล้วไม่ใช่หรอวะ แฟนมันเรียนอยู่ปี 2 ปะกูเคยเห็นอยู่” ทรอยพยักหน้าแรงเหมือนเพิ่งนึกออก “เออใช่ แถมแฟนมันเป็นดาวคณะวิศวะด้วยนะเว้ย ไม่ใช่ตัวไก่กาอะไรด้วย” ฟอร์มชะงักไปครู่หนึ่ง สีหน้าที่เคร่งอยู่แล้วกลับยิ่งตึงกว่าเดิม “อย่าบอกนะว่าน้องดาวคณะเรา” น้ำเสียงเขาเหมือนคนไม่อยากเชื่อว่าซีจะมีดีกรีขนาดนั้น เขาจำภาพเด็กผู้หญิงชุดกิจกรรมในวันประกวดดาวเดือนลางๆได้ ใบหน้าเธอสวยหวาน นัยน์ตากลมใส ขนตางอนเรียงเส้นยาว ทรอยดีดนิ้วเหมือนเพิ่งเห็นภาพสาวน้อยชัด ก่อนจะขมวดคิ้มมุ่นนึกชื่อของเด็กสาวคนนั้นต่อ “เออวะใช่คนนั้นแหละ เธอชื่ออะไรสักอย่าง จิ๊~ ชื่อเหี้ยอะไรวะกูนึกไม่ออก มันติดอยู่ที่ปากกูเนี่ยแต่กูนึกไม่ออกว่ะ” ซันเดย์ขมวดคิ้วคิดตาม ก่อนพูดออกมาแบบลังเล “ชื่อน้องการ์ตูนปะวะ พะพิ้งเคยบอกกูว่าน้องเขาสวยและก็น่ารักมาก” “เออใช่ ชื่อการ์ตูน นั่นแหละ!” ทรอยสวนทันที เหมือนความอึดอันที่ติดในความคิดหายไป ฟอร์มเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ เหมือนเรื่องทั้งหมดมันไม่สะกิดใจเขาเลยซักนิด “เออ กูเคยคิดจะจีบอยู่เหมือนกัน แต่ได้ข่าวว่าหล่อนรักแฟนยังกะอะไรดี เลยขี้เกียจยุ่ง พวกบ้าผู้ชายไม่ใช่สเปกกู” ทรอยทำหน้าล่อกแล่กอยู่พักหนึ่ง ก่อนหลุดพูดสิ่งที่อัดแน่นในหัวมานาน “แต่น้องเขานมใหญ่มากนะเว้ยมึง” ซันเดย์แทบจะฟาดหัวเพื่อน “ไอ้เหี้ยทรอย มึงอย่าทำตัวเหมือนอดอยาก ถึงขั้นต้องไปแอบอ่านกินนมแฟนคนอื่นเขาดิวะ” ทรอยยังไม่หยุด งอปากเถียงทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าตัวเองเลอะเทอะ “กูพูดจริงนี่หว่า ผู้หญิงเหี้ยอะไรตัวเล็กๆ แต่นมแม่งโดดเด่นชัดฉิบหาย ใครเห็นก็ต้องหันมองปะวะ” ซันเดย์กลอกตา แต่ฟอร์มกลับหัวเราะในลำคอเบาๆ แววตาคมวาบขึ้นมาทันที “หึ! คนอย่างมันไม่น่าได้แฟนสวยขนาดนั้นหรอก แต่ก็ดี~” ฟอร์มหยุดพูดนิดหนึ่ง มุมปากยกยิ้มขึ้นบางๆ “ของเด่นๆ แบบนี้แหละกูชอบ” “มึงหมายความว่าไงวะไอ้ฟอร์ม ทำไมมึงยิ้มแบบนั้นวะไอ้เหี้ย~” คำพูดนั้นทำให้ทรอยชะงักนิดหน่อย แล้วรีบถามขึ้นทันที ทั้งที่เขาเองก็พอจะรู้ความคิดชั่วร้ายของเพื่อนอยู่แล้วบ้าง ฟอร์มไม่ตอบตรงๆ แต่แววตาของเขาพูดแทนหมดแล้ว มันเป็นสายตาของคนที่เริ่มเห็นของที่อยากได้ และกำลังคิดจะเอามาให้ได้ ไม่ว่าจะต้องเหยียบหัวใครก็ตาม "ก็หมายความว่า มันกล้ากระตุกหนวดคนอย่างกู กูเองก็ไม่ยอมมันเหมือนกัน มึงสองคนคอยดูนะ กูจะเอาเมียมันมาเป็นของกูให้ได้" "เฮ้ย~ กูเห็นด้วยว่ะ" ทรอยสนับสนุนอย่างไม้ลังเล "มันจะดีหรอวะพวกมึง น้องเขาไม่ได้รู้เรื่องกับเรื่องนี้เลยนะเว้ย กูว่ามึงไปจัดการกับไอ้ตัวต้นเหตุไม่ดีกว่าหรอวะไอ้ฟอร์ม" ซันเดย์ที่เพิ่งจะแต่งงานมีครอบครัวที่อบอุ่น เขาไม่สนับสนุนให้ทำแบบนั้นเลย เพราะรู้ดีว่าความเหี้ยของซี ผู้หญิงที่เป็นแฟนต้องไม่รู้แน่ๆ "ดีดิวะ หึ!" ฟอร์มยิ้มที่มุมปากด้วยความพอใจ และแน่นอนคนอย่างฟอร์ม ถ้าคิดจะทำอะไรแล้วไม่มีทางเปลี่ยนใจแน่นอน โดยเฉพาะเรื่องของศักดิ์ศรี ที่ไม่เคยมีใครเหยียดหยามเขาได้ขนาดนี้มาก่อน