หลังจากที่กินข้าวมื้อเย็นเสร็จ วนิดาก็ต้องรีบขอตัวเอ่ยลาชายหญิงทั้งสองเพื่อกลับไปดูเอกสารสำคัญเกี่ยวกับงานที่ตัวเองรับผิดชอบอยู่ที่บริษัทใหญ่ทั้งที่ยังคงอยากที่จะพูดคุยกับว่าที่ลูกสะใภ้ตัวเล็กอยู่
"ไว้เจอกันอีกนะลูก" หญิงวัยกลางคนยิ้มเอ่ยบอกหญิงสาวตรงหน้าขึ้นด้วยสีหน้าเอ็นดู
"ค่ะ ^^" คนตัวเล็กก็ยิ้มหวานตอบกลับ
"น่ารักจริง ๆ..." วนิดาบอกก่อนจะหันไปมองหน้าลูกชายตัวเองด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป
"...ห้ามทำน้องเสียใจอีกนะ อย่าให้แม่รู้"
"ครับ" เจ้าของใบหน้าหล่อพยักหน้าตอบทำให้วนิดาหันกลับไปส่งยิ้มพูดคุยกับว่าที่ลูกสะใภ้ตัวเองอีกครั้ง
"ถ้าพี่เขากลับไปเป็นเสือร้ายนิสัยไม่ดี บอกแม่เลยนะลูก เดี๋ยวแม่จัดการให้"
"แหะ ๆ ค่ะ" ใบหน้าใสยิ้มหวานตาหยีตอบกลับ
"แต่หนูน่ารักขนาดนี้ ถ้าพี่เขาทำเสียใจอีก แม่จะหาแฟนใหม่ให้เอง"
"แม่" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเรียกคนเป็นแม่ขึ้นทันทีสีหน้าเข้มนิ่ง
"อะไรเนี่ย มองแม่อะไ
