เงียบ
ภายในรถมีแต่เพียงความเงียบงันหลังจากที่ลีโอขับออกมาจากมูลนิธิผู้พิการทางสายตา โดยวาวาเองก็นั่งนิ่งก้มหน้าจ้องมองไปยังนิ้วมือของตัวเองด้วยความไม่รู้จะพูดหรือเอ่ยอะไร
"หิวหรือเปล่า" เสียงรุ่นพี่หนุ่มเอ่ยถามรุ่นน้องสาวขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ
"มะ...ไม่ค่ะ วายังอิ่มข้าวที่มูลนิธิอยู่เลย" เจ้าของใบหน้าเรียวเล็กก็ยิ้มตอบกลับ
"โอเค" ลีโอก็ยิ้มรับรู้ขับรถต่อไปด้วยท่าทีปกติทำให้ดวงตากลมโตของคนตัวเล็กลอบมองคนด้านข้างไปด้วยความเหมือนอยากจะพูดอะไร
"สงสัยเหรอว่าทำไมพี่ไม่ถามอะไร" ริมฝีปากหนาเอ่ยถามร่างบางขึ้นเมื่อเห็นท่าทีของเธอ
"ค...คะ?"
"สีหน้าเรามันออกน่ะ"
"..." สาวการบินปีสองก็นั่งนิ่งไม่ตอบ
"พี่แค่คิดว่า...มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเราน่ะ พี่ก็เลยไม่ถาม" ทันทีที่ลีโอพูดจบ รอยยิ้มบาง ๆ ก็ฉายขึ้นมาบนใบหน้าใสทันที
"ขอบคุณนะคะ" ปากเล็กยิ้มเอ่ยบอกรุ่นพี่หนุ่ม
"..." ลีโอก็ส่งยิ้มอบอุ่นใจดีต
