ตึก
ตึก
หมับ! เสียงมือหนาของชายหนุ่มร่างสูงเอื้อมเข้าไปกระชากแขนเล็กของหญิงสาวร่างบางหุ่นดีที่กำลังเดินอยู่อย่างแรง
"ธะ...ธาม" มิลลิก็หันกลับมามองหน้าคนตัวสูงสีหน้าตกใจ
"ฝีมือเธอใช่ไหม" ริมฝีปากหนาถามเสียงนิ่ง
"คืออะไรเหรอธาม" เจ้าของใบหน้าสวยก็มองหน้าถามกลับด้วยแววตาที่ทำทีว่าไม่เข้าใจ
"..." ร่างสูงก็นิ่งมองหน้าหญิงสาวทำให้สาวบริหารค่อย ๆ หลบสายตาคมคนตรงหน้า
"ถ้าธามไม่มีอะไร..."
"อย่าทำแบบนี้อีก อย่ามาทำคนของฉัน" ปากหนาเอ่ยบอกใส่หน้าร่างบางออกไปเสียงนิ่งแววตาเต็มไปด้วยความดุดัน เขารู้ว่ามันคือฝีมือมิลลิ เขารู้
"คนของธามงั้นเหรอ?"
"อืม"
"แล้วมิลลิล่ะ...มิลลิเป็นอะไรของธาม" สาวบริหารถามคนตัวสูงขึ้นเสียงสั่น เธอเองก็พอจะรู้ในคำพูดของเขาว่าเขารู้ดีว่าเมื่อกี้คือฝีมือของเธอ
"เธอไม่ได้เป็นอะไรของฉัน"
"ธาม..." ปากเล็กเอ่ยออกมาเสียงเบาราวกับคนหมดแรงกับน้ำเสียงเฉยชาที่ได้ยิน
"ก่อนเอา
