เงียบ
แล้วทั้งสองก็พากันเงียบไม่มีใครพูดหรือเอ่ยอะไรออกมา โดยคนตัวเล็กก็ได้แต่ผละสายตาจากรุ่นพี่หนุ่มเบือนหนีหันไปมองทางอื่น จนกระทั่ง...
ซ่าา! ซ่าา!
อยู่ ๆ เม็ดฝนก็กระหน่ำสาดลงมาทำให้ชายหญิงที่ยืนอยู่บริเวณชายหาดต่างตกใจไปกับสภาพอากาศที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วทั้งที่ยังคงมีแสงแดดอ่อน ๆ
"รีบเข้าบ้านกันเถอะค่ะ เดี๋ยวจะไม่..." ยังไม่ทันที่ริมฝีปากบางจะพูดจบ มือหนาของใครอีกคนก็เอื้อมเข้ามาจับเสื้อคลุมของเขากางออกคลุมคนตัวเล็กไว้
"เธอนั่นแหละที่จะไม่สบาย รีบเข้าบ้าน" ว่าแล้วรุ่นพี่หนุ่มก็โอบร่างเล็กพาวิ่งตรงกลับไปยังบ้านของหญิงสาวทันทีด้วยความเร่งรีบท่ามกลางสีหน้าหวั่นไหวใบหน้าร้อนผ่าวของคนตัวเล็กที่เผลอใจเต้นแรงไปกับการกระทำของอีกคน
เขาต้องการอะไรจากเธอกันแน่...
ตึก
ตึก
"อ้าว แม่ก็ว่าหายไปไหนกัน ไปหาดมาเหรอลูก" อุมาพรถามขึ้นเมื่อเห็นว่าลูกสาวคนเล็กกับรุ่นพี่ตัวสูงวิ่งตากฝนกลับเข้ามาในบ
