37
"ขี้แยจัง อองฟองไม่ได้โกรธซะหน่อย เรื่องมันเกิดก่อนที่เราจะเข้าใจกันนะ เราเริ่มต้นกันใหม่แล้วไง เรื่องก่อนๆอองฟองไม่โกรธคุณฌอนหรอก ไม่ร้องนะคะไม่ร้องนะ"ฉันยื่นมือไปเช็ดน้ำตาลูกผู้ชายให้คนตรงหน้า อะไรของเขาเนี่ย แค่ฉันนิ่งเงียบใส่ก็ร้องซะละ
"จริงๆนะครับ"เขาถามอย่างใสซื่อ เหมือนเด็กชายเลย นี่อายุสามสิบเอ็ดจริงๆหรอเนี่ยคุณฌอนของอองฟอง
"ค่ะ^^"
"คุณฌอนรักอองฟองนะครับ รักมากๆ มากที่สุดเลย ฟอดดด ฟอดดดดๆ"เขาเข้าโจมตีแก้มฉันอีกรอบหลังจากหยุดร้องไห้แถมยังโจมตีรุนแรงกว่าครั้งไหนๆอีก
"พอแล้วค่ะ แก้มช้ำหมดแล้ว"ฉันผลักเขาออกห่างก่อนที่แก้มฉันจะช้ำจริงๆ
"แล้วทำไมอยู่ๆ ถึงถามเรื่องนี้ล่ะ "เขายอมหยุดแต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือจากตัวฉัน แถมยังอุ้มฉันขึ้นไปนั่งบนตักอีกด้วย
"ก็เธอไม่ยอมให้อองฟองขึ้นมาหาคุณฌอน เธอดูเหมือนหวงท่านประธานของเธอ พูดจาก็ไม่ดีด้วย หึ้ยพูดแล้วขึ้น คุณฌอนต้องจัดการเรื่องนี้ให้ออ
